LP2

di 2-10-2012 15:09

gezien: Cor Kraat in LP2

Wereldberoemd in Rotterdam. Dat is de omschrijving die spreker Rien Vroegindeweij gaf aan Cor Kraat op de opening van de aan hem gewijde expositie in LP 2. De man, die veel beelden, installaties en afbeeldingen in Rotterdam op zijn naam heeft staan die tot ver buiten de stad bekend zijn, maar weinigen kennen zijn naam. Denk aan de auto die uit de gevel hangt, aan de oranje stadspoort op Pompenburg, aan de hoedendoos in het Waterweggebied, aan de marmeren zuilen en “opgravingen” aan invalsweg tussen Rozenburg en Rotterdam, aan het opgerolde Vrije Volk bij het Zuidplein en ga zo maar door. Soms alleen gemaakt, soms met twee companen in Kunst & Vaarwerk. Oer Rotterdams, recht voor zijn raap, voor iederereen begrijpelijk en een reactie op de veronderstelde grijsheid en lelijkheid van de omgeving. Niet voor niets trok Mariette Dölle (die zich tegenwoordig directeur van Tent noemt) een vergelijking tussen Cor Kraat en andere beeldenmakers als Joep van Lieshout en Han Hoogerbrugge. Ook makers die niet veronderstellen dat de toeschouwer kunstgeschiedenis heeft gestudeerd. Cor staat dus wel degelijk voor een echte Rotterdamse school in de beeldende kunst die inmiddels internationaal bekend is maar nog niet als zodanig wordt beleefd. De tentoonstelling zelf is leuk maar toont heel weinig concreet werk, dat zit immers allemaal nagelvast in de Rotterdamse Umwelt.Dus dan maar foto’s en afbeeldingen, waarvan sommigen verrassend kunstzinnig zijn. Ik vond het een leuke tentoonstelling, maar een blockbuster gaat dit niet worden; dan had er meer te beleven moeten zjin geweest.

Tjeu

LP2

vr 21-9-2012 15:44

conferentie Kunstfactor in LP 2

De reden van cultuursocioloog Michael Schwarz (“ik heb geen verstand van cultuureducatie en amateurkunst”) voor het congres over het nieuwe begrip “Sustainisme” was dusdanig van belang dat het twee keer werd herhaald. Heb dat verhaal dus twee keer gehoord. Telkens voorafgegaan door een spot van twee minuten voor de  Triodosbank die exact hetzelfde logo hanteert als het boek van Michael en zijn compaan Joris Elffers. Jaja; toch banden met het (groene) grootkapitaal??

Een lezing waarin alles met alles wordt verbonden (verbinden is het toverwoord). Toen ik op de tweede dag door een trommelaar genodigd werd te beginnen met ritmisch heen en weer gedein en handgeklap, het ritmisch uitsprekken van de letters H-O-L-L-A-N-D (in het Engels, dat wel) en het omarmen van mijn buurman of buurvrouw, stonden mijn haren al recht overeind. Kritiekloze toespraken over een “isme” ,zeker als die zich bedienen van Keltische tekens, moeten worden gewantrouwd vind ik. Maar ik was de enige in de zaal, want iedereen deinde en klapte mee; en iedereen ontdekte heel veel van zichzelf in het sustainisme.

Toen ik iemand uitlegde dat je met dit isme heel goed het vervoer van olie met tankers, vanwege het airodynamisch design van deze vaartuigen waarmee natuurlijke grondstoffen in een wereldwijd omspannend netwerk van de ene lokale economie naar de andere lokale economie worden verplaatst kunt uitleggen als een goed voorbeeld van sustainisme en de grondstofverslindende massafabricage van plastic I phones en tablets die voor hongerlonen in derde wereld worden gemaakt als het tegendeel van sustainisme, vond niemand dat leuk.

Dus ging ik na de lezingen maar weer henen op mijn milieuvriendelijke fiets.

Tjeu

LP2

31-1-2011

gezien: Body World in LP2

Weliswaar geen kunst, maar dan toch heel kunstig gedaan allemaal. Een man die over een hekje springt en slechts op één hand steunt. Een andere man die over een dwarsligger hoogspringt en de lat slechts op enkele centimeters raakt. Hoe hangen/staan deze beelden? Het is niet na te gaan. Wie terugschrikt van de aanblik van gevilde lichamen kan gerust gaan (had gerust kunnen gaan, 2 februari is de slotdatum); eigenlijk is er helemaal niets griezeligs aan je eigen lichaam. Wel wellen erg gedachten op over de grootsheid van de schepping, dat die God die dat toch allemaal maar bedacht heeft of hoe ontzettend ingenieus en gedetailleerd het Darwinisme te keer is gegaan. Alleen al het beeld van het bloedvatenstelsel in een arm, dat op zich al bijna een massief vuurrood geheel vormt, toont aan hoe goed doorbloed we zijn. En hoe hersens er uit zien waar een infarct heeft toegeslagen wilde ik ook wel eens zien. Maar het meest fascinerend vond ik een miniscuul bordje met daar op drie met het oog nog nauwelijks te ontwaren kleinste botjes van het menselijk lichaam: de hamer, het aambeeld en de stijbeugel van het menselijk oor. Dat de natuurlijke selectie uiteindelijk deze in elk lichaam aanwezige nietige stukjes skelet heeft opgeleverd, die ervoor zorgen dat wij de wind in de bomen horen ruisen is niet te vatten. Juist dat ene beeld waarop de menselijke huid inclusief wimpers is blijven zitten (het doorgesneden hoofd van en zo ze zien nogal dikke man) deed bij mijn vriendin de maag bijna kantelen. Dat helemaal aan het eind van het copulerende stel de vrouw de laarsjes had aangehouden was misschien wel iets te ‘catchy’. Voor de rest een tentoonstelling in voor deze massale opkomst te kleine ruimte die van mij veel sterren krijgt. Heldere teksten, wellicht links en rechts iets te moraliserend (rook niet, eet niet te vet, beweeg genoeg en blijf tot ver na je zestigste intensief vrijen). Wel waar natuurlijk.

Tjeu