We zijn echt in het midden van de VS aangekomen. Overal droge bush die onmetelijke vlakten bedekt, omringd door van mijlenver af zichtbare cliffs van dan weer grijs, dan weeer rood gesteente.Zet een stuk " on the road" muziek op en je waant je in de eerste de beste "on the road movie", sterker nog, ik kan met het gevoel voorstellen dat de pioniers hadden toen ze door deze onherbergzame gebieden trokken. We komen ook een stel tegen op de fiets. Dat moet toch echt afzien zijn hier: urenlang een kaarsrechte weg met alsmaar die brandende zon op je kop. Want die brandt hier. Het is natuurlijk volkomen onbewolkt weer boven the desert. Alleen in de verte zien we een rookkolom opstijgen die ik aanvankelijk aanzie voor een wervelwind. Maar allengs wordt die breder en breder. Na een pauze bij een benzinestation rijden we verder en zien we dat de kolom inmidels een enorme wolkenkolom is geworden die een enorme streep door de azuurblauwe lucht trekt. Tot in de avond is die rook zichtbaar, hij kleurt de avondlucht oranjerood. Dat is dus een bosbrand geweest.
We pauzeren bij de enorme dam die de Coloradorivier in twee"en deelt, een noordoostelijk en een zuidwestelijk deel. Ten noordwesten van die dam is een enorm grillig stuwmeer ontstaan, Lake Powell, genoemd naar de eenarmige ingenieur die als eerste het idee van een dam opperde om zowel de zuidelijke staten van midden Amerika, de noordelijke staten en Mexico van voldoende water te voorzien.
Een van de zijarmen van dat Lake, de Entelope Canyon, die soms zo smal is dat je alleen achter elkaar er doorheen kunt, gaan we morgen bezoeken.
Ik maak een foto van H. terwijl ze aan het koken is en zet die op facebook na verkregen goedkeuring. Helaas is slechts een deel van de foto zichtbaar geweest. Als zedie vervolgens terugziet op het forum voor de hele wereld is ze zachtgezegd " not amused". " Ik zie er uit als een Big Fat Mama met dat loshangende t-shirt. En mijn haren zijn niet gekamd". Ai, nooit meer doen. Gelukkig heb ik vlak daarvoor nog een andere foto van haar aan de wereld geschonken met H. als covergirl in een 50-er jaren snackbar achter een milkshake. Die mocht wel.
Ook nooit meer doen:
BeantwoordenVerwijderen'mens' schrijven in vooroorlogse spelling;
dadelijk aankondigen dat je deze trip binnenkort op twee wielen nog eens dunnetjes over gaat doen.
verder nog feestelijke weken toegewenst!!!
De tweede geopperde gedachte speelt inderdaad af en toe door mijn hoofd. Maar de wegen zijn wel heel lang, heel recht en heel heet, dus....
BeantwoordenVerwijderen