Haargel met marathongarantie

maandag 26 september: Brookings - North Bend

We rijden langs de met rotsen en aangespoeld wit hout bezaaide kust van Oregon. Daarbij volgen we de aanbevelingen van de dichter uit Californie die we tegenkwamen bij de Grand Canyon nauwgezet op. Vandaar dat we deze trip langs de kust van Oregon omdopen tot " The Dilettant Stephen Cosgrove Detour". Zo doen we de "heads" bij Port Orford aan. Aanvankelijk weten we niet waar dat " heads"  op slaat, totdat we na een fraaie wandeling door een bos en struikgewas op de punt van een rots belanden en van daaruit de zee in kijken. In de zeemist zien we daar vaag de contouren van 5 hoofden in zee; de Heads!

Vlak bij diezelfde Heads beviel Stephen ons het bezoek aan een gallery aan. Een opvallend modern gebouw in een stukje Orford dat bij een tsunami enkele tientallen jaren geleden is weggeslagen.Daarvoor in de plaats zijn nu een aantal nieuw bouwwerken verrezen, waaronder dit. Helaas is de gallery dicht. Er naast ligt een al even modern ogend restaurant, eigenlijk de eerste echte modern vormgegeven bouwwerkjes die we langs de kust zien. We hebben vanaf een mooi terras een fenomenaal uitzicht over aan ander groepje Heads en consumeren een werkelijk fantastische pannacotta. H. bericht aan het thuisfront dat we "heaven on earth"  hebben gevonden. Helemaal juist.

Onderweg een tafereel dat mij lichtekens beroert. We zien twee mannen in electrische karretjes met allebei een enorme Amerikaanse vlag achterop langs de weg. Overduidelijk twee mannen die hun benen hebben opgeofferd in een oord ver weg voor de belangen van hun land. We steken onze duim op en worden met veel gezwaai in onze achteruitkijkspiegel bedankt. Tsja, dat is ook een kant van het bestaan in Amerika.

We doen aan het eind van de dag een wat duurdere KOA camping aan met douches. Nodig, na alweer twee dagen zonder, al moet gezegd dat mijn haar, na de aanschaf van een tube " marathon garantueed haargel" er na twee dagen wild kampeerleven nog steeds bij staat als dat koningin Beatrix! Ik had hier eigenlijk willen schrijven " als dat van de Duitse schlagerzanger Rex Gildo", maar dat zegt de jonge lezertjes niks.

In de avond maakt deze Beatrix Gildo weer een kampvuur, deze keer met behulp van gekleurde vlammen vanwege een zakje met chemicalien die door de behulpzame kampbeheerder aan mij ter beschikking is gesteld. Het voelt ondanks het warme vuur kil aan met de zeemist die over de camping is neergedaald.