Onze dikke tweepersoons slaapzak heeft de zwaarste test met glans doorstaan. Vannacht daalde het kwik tot stevig onder het vriespunt, gezien het ijsvlies dat vanmorgen op de picknicktafel zat. Ik had wel een bijna bevroren neuspunt, maar H. die een wollen sjaal rond haar hoofd had gewikkeld had nergens last van. Vanmorgen scheen de zon, dus alle nachtelijke besognes waren gauw vergeten. Meteen de auto in en op safari in Yellow Stone.
We gaan naar een werkelijke gigantische waterval, die de Yellow Stone River heeft uitgesleten in het door zwavelige reacties poreus geworden gesteente. Aan dat gele gesteente ontleent dit oudste natuurpark ter wereld zijn naam. Daar doorheen lopen allerlei kleuren die de lava erin heeft achtergelaten. Ook nu zijn we bepaald weer niet de enigen, op elke plek van enig belang staan de parkeerplaatsen helemaal vol. Ook nu Labor Day alweer een dag achter ons ligt. Het is hier dus gewoon altijd druk. Mijn zoon Jur zou bij zo,n aanblik onmiddellijk rechtsomkeer hebben gemaakt maar wij schikken ons naar de omstandigheden.
We rijden naar de Vulcano Mud Spot, die je al van ver kunt ruiken. Een heuvel bezaaid met omgevallen bomen omdat in 1870 een eruptie ooit alle wortels verbrandden. Uit die heuvel komen nu overal rookpluimen op. De bomen raakten daadwerkelijk ‘footloose’ en vielen bij het minste zuchtje wind om. Nu, anderhalve eeuw later, liggen al die omgevallen bomen er nog. We passeren allerlei ‘mudpots’, borrelende modderpoelen, waar je vooral geen voet in moet steken, je haalt dan alleen nog maar wat botjes terug. Vanuit een diepe schacht, de ‘Dragon Mouth’ klinken borrelende en klokkende geluiden, er ontsnapt een permanente dikke stoomwolk uit de muil en af ten toe komt er een golf kokend water naar buiten. We bevinden ons in het midden van een enorme krater die de provincie Utrecht beslaat. Ooit zal die, net zoals 600.000 jaren geleden, weer tot uitbarsting komen. Dat zou wel eens het eind van de mensheid kunnen betekenen zegt onze ANWB reisgids, dus dan is het waar.
We rijden door de enorme vlakte die de kratermond vormt. Dat is het gebied waar zich kuddes met bizons ophouden. En jawel hoor, daar zijn ze. De enorme beesten lopen gewoon over de weg en veroorzaken een enorme file, waardoor we ze tot op een meter kunnen naderen. Al met al lijkt het wel een beetje op Safari in de Beekse Bergen natuurlijk, al is de scenery hier wel even van een andere orde dan die onder Tilburg. We zien twee enorme mannetjes een gevecht leveren waarbij flinke stofwolken opdwarrelen. Hoewel de koeien er totaal niet aantrekkelijk uit zien zijn de Bisonmannetjes bereid flink met elkaar op de horens te gaan. We slaan het tafereel met verbazing gade vanuit de veilige behuizing van onze hemelsblauwe Nissan (die we vanwege zijn sterk van alle andere auto’s afwijkende kleur op de parkeerterreinen altijd weer makkelijk terugvinden).
En dan nu nog de volgende scene met bijbehorende opdracht:
- Man ziet bizon en wil foto maken
- Man grijpt mis en zegt dat hij al lang het gevoel heeft iets kwijt te zijn
- Man keert rugzak om maar vind fototoestel niet
- Man werpt blikken om zich heen maar toestel blijft zoek
- Man keert auto om en rijdt terug naar parkeerterrein waar is geluncht
- Man loopt alle plaatsen af om te vragen of men een camera heeft gevonden
- Vrouw mest ondertussen auto uit, tevergeefs
- Man keert terug en zegt dat vrouw de rest van de reis maar moet fotograferen
- Man werpt nog een keer blij in de auto en ziet fototoestel achter stoel vrouw liggen
- Opdracht: geef in maximaal 50 woorden het daarop volgende gesprek tussen man en vrouw weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten