We zijn nu twee weken onderweg, het lijken wel twee maanden met die duizenden indrukken. Nu we Salt Lake City op ons gemakje hebben verlaten (we vierden ook hier zondagmorgen en reden pas tegen half een 's middags van het terrein af) gaan we echt het midden van de Amerika in. De vlakten tussen de bergketens worden steeds wijdser en de kleur van het landschap steeds uitbundiger. We rijden door een vallei waarin enorme sproeiers de gewassen groen houden. Daar de kleuren van knalgroen in het dal via het blauw van in de schaduw liggende berghellingen tot het knalrood van de rechstopstaande rotswanden. We rijden langs Capitol Reef, een vuurrode, rechtopstaande rif van vele tientallen kilometers lang, waarbij het lijkt alsof we een ommuurde stad passeren, maar dan wel een van gigantische proporties.
Door de erosie zijn in die wand allerlei verticale vormen ontstaan waardoor je met een beetje fantasie een eindeloze reeks beelden in die muur uitgehakt ziet. In veel orpen zien we na elkaar een hoop amerikaanse vlaggen langs de weg staan. Gaat het patriotisme hier nu niet een beetje te ver, vragen we ons af. Totdat we op de radio horen dat het vandaag 9/11 is. Dat verklaart ineens alles.
We vinden een natuurcamping midden in het Capitol Reef. Tussen de bomen schermert ook hier zo'n in de avondzon vuurood oplichtend bergketen. Opeens meent H. een trein te horen. Maar dat is onmogelijk in dit gebied, nergens een spoorlijn te bekennen. Het blijkt een opstekende wind te zijn die in de mastbomen rondom een enorm geraas veroorzaakt, het blijkt de voorbode van een zeer winderige nacht waarin onze koepeltent soms bijna plat over ons heen buigt. In het begin schrik je, maar na verloop van tijd went ook dat weer. De buigzame stokken kunnen heel wat hebben en we weten allemaal dat meebuigend riet in de rivier het langer volhoudt dan de stijf overeind staande stok (een wijsheid die ik ontleen aan het Boeddhisme). Maar voordat de wind ons de hele nacht uit de slaap houdt maken we een kampvuur. Tot laat in de avond leest mijn lieverd mij voor uit het boek van Griet op de Beek: " Gij nu" . Je zou kunnen stellen dat het een sfeervolle avond werd. En dat zonder een druppel alcohol. Het was zondag en dan zijn alle winkels gesloten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten