Handgemeen midden in de nacht naast de tent

Zondag 25 september: Whiskeytown – Brookings (Oregon)
Meestal voltrekt het slapen op campings zich in redelijk grote rust. Deze vakantie wordt daar nog wel eens inbreuk op gemaakt. Zo werden we uit de slaap gehouden door de ronkende generator van een RV, niet een keer, maar een keer of drie. Eergisteren klonk het geluid van een ketting in een ijzeren omhulsel urenlang. Maar vannacht was het echt helemaal prijs. Eerst was er die keffende hond die uren achter elkaar piepte, gromde, blafte, kefte, zonder ophouden. Maar plots kwam daar een ander kabaal bij. Eerst in de verte, later zowat naast onze tent hoorden we gevloek, gescheld en getier. Er vielen zo te horen raken klappen. Eerst dacht ik dat iemand het hondje had proberen te wurgen, een in mijn ogen volkomen begrijpelijk en ook te billijken daad, maar uit het geschreeuw van een van de mannen werd duidelijk dat iemand had proberen in te breken in een auto. “ I know this guy”, hoorde ik iemand roepen, waarna de ander luidkeels begon te krijsen: “Leave me alone, leave me alone, I didn’t do nothing” Hoewel de laatste met deze dubbel ontkenning wel degelijk schuld bekende was dat zo te horen niet zijn bedoeling. Uiteindelijk hoorden we in de verte het geloei van een politiewagen en werd het uiteindelijk weer stil. Vervolgens begon de wind aan onze tent te rukken die ik vanwege de keiharde, gortdroge grond niet met haringen had vastgezet. We sliepen zogezegd in een wandelend tent, die de volgende ochtend een stukje verder stond, wel met ons nog steeds erin. Hadden we dan eindelijk een nacht met zacht weer, dan dit weer!
Enfin, door een fraai heuvelachtig landschap zijn we langzamerhand Californië uitgedraaid en oog in oog met de Pacific gekomen. We zitten nu op de 101 die ons de komende dagen langs de volgens de ANWB gids, maar ook volgens Stephen Cosgrove, de dichter die bij de Grand Canyon tegen kwamen, prachtige kust van Oregon. We gaan gewoon het lijstje afwerken dat Stephen aan ons meegaf.
Eerst zijn we vandaag langs de redwoodbomen gegaan, die ook hier heel veel voorkomen. Er is er zelfs een zo groot dat je er met een auto doorheen kunt rijden langs een in de stam uitgezaagde poort. Er is een pretpark omheen gebouwd waar we langs kwamen. Dat hebben we echter maar overgeslagen. Enorme redwoodjoekels konden ook in het wild worden waargenomen.