Kamperen vlak achter een graftombe

Zondag 31 juli – Stavanger – Haugesund, 53 km + 40 km boot
Dat is een makkelijk begin van deze andermaal donkergrijze zondagmorgen. Om 12.00 uur, de stad slaapt nog, ga ik nog met enkele anderen de boot op die bij allerlei eilandjes afmeert. Helemaal aan de overkant van de archipel boven Stavanger, waar het vasteland min of meer weer begint (min of meer, het zijn eigenlijk allemaal eilanden die of met tunnels of met bruggen aan elkaar vastzitten), ligt het dorpje Nedstrand. Daar begin ik aan een kronkelige, maar zeer goed begaanbare en niet eens zo’n steile hellingen aan de tocht westwaarts, want daar ligt ergens de North Sea Cycle Route, die ik hier in Noorwegen zoveel mogelijk aan houd.Op miraculeuze wijze weet ik aan alle regenbuien te ontsnappen door telkens tijdig ergens aan te leggen of te schuilen. Een engel op mijn schouder zorgt er voor dat het minuscule stukje blauw voortdurend met mij mee schuift, zodat ik ook nog vrij vaak in het zonlicht rij. Het landschap is wederom prachtig, vaak vanuit de hoogte zicht op de fjorden die tussen alle eilanden lopen. Het weer mag dan niet helemaal meewerken, ik heb het enorm naar mijn zin. Mijn lichaam heeft na een dag rust duidelijk weer behoefte aan fietswerk. Kortom: fietsen werkt op den duur ook verslavend. Tegen zessen rol ik Haugesund binnen. Een merkwaardig langwerpige plaats, die parallel loopt aan de zee-engte met het eiland er tegenover. Daardoor is op natuurlijke wijze een hele lange haven ontstaan. Dat vond de Noorse regering indertijd ook en ontwikkelde die zee engte tot een echte haven met als gevolg dat het inwoneraantal van de stad steeg van 13 families in 1850 tot meer dan 30.000 nu. De kades aan de haven zijn uitgestorven, op een klein stuk na waar het uitgaansleven zit geconcentreerd. Een hamburgertent is zo gevonden.
Achter mijn tent met breed zicht op de Noordzee ( zo noemen ze hem hier nog steeds) reist het enige echte historische monument van Haugesund op, de 17 meter hoge zuil mt daaromheen een kring van 29 kleine zuiltjes, de graftombe van koning Harald Harfagri, die er als eerste in slaagde de 29 districten van Noorwegen onder een gezag te plaatsen. Vraag me niet wanneer. Daarover bewaart de toch meestal zeer gedetailleerde ANWBgids het stilzwijgen.