Donderdag 28 juli: Vatland – Borestrand 98 km
Terwijl ook voor vandaag alle weersvoorspellingen regen te zien geven, valt er geen druppel, sterker nog, bijna de gehele dag schijnt de zon. Dat biedt hoop voor de komende dagen die andermaal allemaal op regen staan. In dat mooie weer komt er langzamerhand een eind aan het laaggebergte van de zuidwestkust. De eerste helft van de dag rijd ik nog langs steeds kalere rotsformaties en doe ik een tocht over wat eigenlijk een wandelpad is, getuige de vele wandelaars die ik onderweg tegenkom. Er zitten een aantal heel korte maar ongelooflijk steile kimmetjes in het wandelparcours. Op ‘e’en na haal ik ze allemaal met glans.Daarna, na Egersund, is het eigenlijk gedaan met de bergen en komen we in relatief vlak terrein, de grote vlakte onder Stavanger die, zo te ruiken, geheel in het teken staat van de varkensmesterij. Overal lelijke, industrieel aandoende bedrijven met een onbeschrijfelijke stank er omheen. Verder opvallend veel kasbouw. Mocht uw tomaat naar varkensmest ruiken, dan weet u dat die afkomstig is uit Noorwegen.
Ik ontmoet langs de weg een op Bono gelijkende man die op de terugweg is van de kaap. Hij is 93 dagen onderweg en heeft er enkele duizenden kilometers op zitten. En hij maakt de tocht van noord naar zuid. Ik heb alsmaar de stevig wind in de rug, nu al twee en een halve week lang, en hij dus diezelfde tijd de wind tegen. Zo bezien is mijn tocht eigenlijk maar een eitje vergeleken met die van deze man. Maar goed, hij lijkt op Bono en heeft er dus niet zichtbaar onder geleden. En zijn fiets glanst alsof hij er voor de eerste keer op zit. We schudden elkaar stevig de hand en vervolgen onze tochten. Ik snel over de vlakte onder Stavanger en kom aan in het geducht Bore, dat bekend schijnt te zijn om zijn enorme zandstrand. Ik ga even kijken, en ja, dat zou de kust van Neeltje Jans kunnen zijn, zij het dat voor de kust op een rots een vuurtoren staat. En er zijn nog wat surfplanken bezig, want de golven zijn hier, niet gehinderd door paalhoofden, behoorlijk hoog.
Als avondmaal heb ik kip gekocht. Ik dacht een halve haan te hebben gekocht, maar het blijkt een hele. Verwonderd zien de voorbijgangers een man een compleet kippenkarkas schoon kluiven. Niet schlecht!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten