Alle deuren gingen voor me open.

Flensborg ( de Deense schrijfwijze) – Vejen, 100 km.
  Vandaag regent het eens voor de verandering.Maar nu geen stuifregen maar lekkere plensbuien. En dat terwijl vanmorgen om vijf uur, toen ik de tent uit moest om te pissen, de lucht vrijwel onbewolkt was. De meest prachtige kleuren, rood, oranje, geel, blauw, weerspiegelden in de spiegelgladde Oostzee. Hoe mooi kan het zijn als het weer een beetje wil meewerken. Maar de goden vonden het weer genoeg voor vandaag en sausden er vrolijk op los. Denemarken lijkt op zo’n verregende zondag volledig uitgestorven. In de kleine dorpjes en stadjes die ik doorkwam was alles op slot. Ook de een of twee restaurants die ik onderweg zag.Ik ontmoette onderweg een verzopen stel Nederlanders, die blijkbaar zo sjagrijnig waren dat een gezellige praatje er niet af kon.Ik reed keihard van ze weg maar zag ze toch nog verschillende keren onderweg. Ze bleven kort van stof, wel in harmonie met het zwijgende landschap.En toch stond ik na precies 100 km toch voor een ulta modern sportcentrum met binnen zeer vriendelijke meisjes die me aan een bandje hielpen waardoor alle deuren, zelfs die naar het zwambad, voor me geopend werden. Ik heb een heerlijke douche genomen, een uitstekende maaltijd in de sportkantine en, niet te geloven, een bruine Leffe toe. Ja, dan komt zo’n verhaal er toch weer vlot uit.