Glasgow kleurde al uren voor de match helemaal oranje

Nóg een rustdag. Niet zozeer ingegeven vanwege voortdurende moeheid maar meer vanwege de angst de achtste finale van Nederland tegen Mexico te missen. Je zult toch maar temidden van Schotse schapen staan in de wetenschap dat Nederland bezig is de volgende ronde te halen. Om duizend en één reden was dit een wijs besluit. Allereerst was de match natuurlijk het aanzien meer dan waard. Ik hem als enige Nederlander temidden van al die Schotten schor zitten schreeuwen dat laatste kwartier. Ik hield er meteen een aantal dikke vrienden aan over die me na afloop kwamen feliciteren. Maar daarnaast kon ik nu nog een aantal bezienswaardigen af gaan waar het de eerste dag niet van was gekomen.Allereerst ging in naar het Kelvingrove Art Museum. Een prachtig laat 19e eeuws museum (een beetje 'Rijks' in het klein), waar je gewoon voor niks naar binnen mag (zoals ook al in het Tate Museum het geval was. Daar kunnen we in Nederland nog wat van leren). In dat museum werd ik meteen de pijnlijke fout gewaar die ik gisteren of eergisteren op deze plek maakte door te stellen dat Glasgow wel geen eeuwenoude stad zou zijn. Wél dus, gesticht in 1100; de kathedraal is een van de belangrijkste bouwweken in Groot Britannië uit de Middeleeuwen. In de 19e eeuw werd Glasgow het centrum van de kolen en staalindustrie. Zowel auto's als locomotieven als stalen bruggen en tuinhekken kwamen uit Glasgow.

In het museum hebben ze naast een prachtige verzameling werken van schilders als de Glasgow Boys (begin 20ste eeuw en de Schotse coloristen (jaren dertig) op de afdeling Hollandse kunst zelfs een Rembrandt en Jacob van Ruisdael. Zo werd mij ook duidelijk dat Glasgow eigenlijk al vanaf het begin van de 20ste eeuw een echt designstad is, lang voordat dat woord in zwang kwam. Zowel op het gebied van ijzersmeedwerk als meubels zetten Glasgow niet alleen in Engeland maar zelfs mondiaal de toon. Glasgow schijnt model te hebben gestaan voor de ontwikkeling van Chicago!

Nog een fout; ik zei dat Glasgow een vlakke stad was.Nou, als je er op een dagje met je fiets doorheen crosst weet je wel beter. Alleen het gedeelte tegen de Clyde aan is plat, de rest loopt behoorlijk omhoog met soms wegen met een stijging ver boven de 10 %. Ook dat rastervormige patroon klopt niet. Dat geldt alleen voor het echte centrum. In de rest van de stad lopen de wegen alle kanten uit. Ik moest een uur zoeken voordat ik de Cathedral straat te pakken had. Zo zie je maar, aan één dag heb je niet genoeg om een stad te beoordelen (aan twee natuurlijk ook niet).

Overigens was het Oranjefeest in Glasgow al uren voor de match van het Nederlands elftal begonnen. Stom toevallig kwam ik al fietsend door Glasgow in een heuse, echte Oranje optocht terecht. Stomverbaasd vroeg ik aan een agent die het verkeer stond tegen te houden of ik hier nou in Noord Ierland of in Schotland was? "Hier zijn sommigen net zo maf" zei hij me of iets van vergelijkbare strekking. Elk jaar trekken ook hier de Protestanten erop uit om met luid tromgeroffel en gefluit nog eens duidelijk te maken dat ze afstammen van King William (nb ónze Willem IV (of III of II, daar wil ik van af wezen), die een huwelijk aanging met de prinses van het regerend Engels vorstenhuis en zo Koning van Engeland en omstreken werd. Met hem staan zij pal voor het protestantse geloof en bestrijden zij de katholieken. Voorzien van fraaie oranje sjerpen marcheerden de veelal oudere mannen en vrouwen door het centrum van Glasgow, daartussen door 15 pijpercorpsen. Mijn aloude grote wens om ooit nog eens als tambour maitre te mogen meelopen kreeg een nieuwe impuls. Ik heb er 15 voorbij zien komen; waaronder deze hiernaast.

Wat moet het toch heerlijk zijn om in een fraai uniform voorop te mogen lopen.Voor een echte fotograaf zoals mijn jongste broertje Frans zou smullen zijn om hier plaatjes te schieten. De ene figuur zag en nog prachtiger uit dan de andere. Later kwam ik terecht in de opvallend buiten het centrum gelegen eeuwenoude kathedraal van Glasgow; de stad is in de loop der eeuwen blijkbaar een mijltje of wat opgeschoven naar het westen. Er was net een (ook weer protestantse) dienst aan de gang met, eerlijk waar, ongelooflijk mooi zangwerk van een Benjamin Britten. Aan een van dienstdoende ordebewakers vroeg ik of ze niet eigenlijk mee moesten doen met de processie een eind verderop. Dat zijn de gereformeerden, zei hij in bijna vlekkeloos Nederlands, wij zijn vergelijkbaar met de Nederlands Hervormden. Wij doen niet mee aan die flauwekul. Waarmee maar weer duidelijk is dat de godsdiensttwisten in Schotland net zo hevig binnen de protestantse kerk woeden als tussen prots en caths. Overigens wist mijn gespreksgenoot werkelijk alles van Nederland, zelfs dat Sloes in Zoeuws Vlaanderen protestant was en Aardenburg katholiek. Hij bleek er een paar jaar stage te hebben gelopen bij een of andere dominee. En Voelendam is Katholiek, wist hij ook nog.