Ik had de uitslag Spanje - Nederland al voorzien!

etappe 2: Kelvedon - Londen 84 km, gem. snelheid 15 km, 427 meter geklommen.
Gisteren had ik al over de domheid van mijn GPS. Vandaag heb ik een nieuw dommigheidje ontdekt. Als je op een willekeurige plek bent kun je de dichtstbijzijnde campings opzoeken. Met de padvinder die in het apparaatje zit wordt je er zó naar toe geloodsd. Maar voor dat het zo ver was heb ik eerste alle verplichte nummers in Londen in recordtijd  aangedaan: de Towerbridge, de Thames, de Tower, the House of Parliaments, Westminster Abbey, Downingstreet nr 10, Trafalger Square, Buckinham Palace (in het koninginnevertrek brandde de kroonluchter, Her Majesty was thuis). Ik ben echt een onbeschaamde aaneenschakelaar van alle cliché's. Ik race er langs kijk er nauwelijks naar maar ben er toch maar mooi op een fietsje langs geweest.
Maar toen begon dus het echte werk, ik moest in deze metropool ergens een camping zien te vinden. De dichtstbijzijnde was die van een scoutingclub. Maar daar moest ik niet wezen; gisteren ben ik van een andere camping van de scouting weggestuurd omdat ik geen lid was. Alsof ik geen padvinder ben vroeg ik, met mijn tentje achterop. Maar de dienstdoende scout bleef hardnekkig nee schudden.
Dus geen scoutcamping. Dan een verderop gelegen camping maar. Goedgemutst liet ik me door de GPS kriskras door Londen sturen. Na 10 km kwam ik op een grote open vlakte waar ik in de verste geen tentje kon ontdekken terwijl volgens de GPS de camp site 'to the right' lag. Verderop was een golf course. Ook daar werd ik weer beslist geweigerd. Ja, er was ooit een camping geweest, heel goed bezocht zelfs, maar die was al weer jaren opgeheven. Met zo'n simpel gegeven houdt het domme GPS apparaat geen rekening. Eens een camping, altijd een camping, volgens dat apparaat. Blijkbaar was nooit iemand op het idee gekomen om dat aan de dames en heren van GPS Europa door te geven dat de camping ter ziele was. Ik was overigens de eerste die zich dit seizoen meldde! Ze zouden het nu toch eens gaan regelen. Dus ik maar weer terug naar het centrum, zo leer je zo'n stad pas goed kennen. Dan maar met de GPS naar het YMCA, al ben ik dat wel niet christelijk, maar wel katholiek opgevoed. De YMCA Londen heeft echter het beleid omgegooid en is nog alleen beschikbaar voor langdurige opvang voor daklozen jongeren. Ik ben toch ook dakloos probeerde ik nog zwakjes. Ik werd doorverwezen naar weer een Y, nu de YHA (the Young Humanitairian Allience ???). Daar werd ik liefdevol opgevangen, pal onder de St. Pauls Cathedral met elk uur het imposante gegalm van St. Pauls. Ik slaap op een kamer waar het ongeveer 35 graden is (ramen kunnen op een kiertje open)  met nog 5 andere bedden, maar die lijken allemaal leeg te blijven. Wel vanavond tijdens de voetbalwedstrijd 5 pinten voor 10 pond. Kijk, daar doe je het nou allemaal voor. Over de wedstrijd hoef ik hier verder niks te zeggen. Ik zag het verpletteren van de Spanjaarden aan in het gezelschap van één Australiër en 5 Canadezen. Omdat ik maar liefst 5 keer in luid gejuich uitbarstte bleven ze allemaal goed wakker. Per doelpunt dronk ik mijn biertjes, achteraf gezien had ik met mijn aankoop van 5 biertjes voor de weggeefprijs van 10 pond de einduitslag precies voorspeld!