Op zoek naar 'Nessie'

Hèhè. De laatste dagen neemt het ongeduld weer toe. Ik sta weer op vertrekken. Dit keer voor het eerst sinds lange tijd weer eens helemaal alleen. Geen vriendin, geen dochter, geen zoon. Ik sta er weer in m'n eentje voor. De voorlaatste keer dat ik Engeland deed was pakweg 30 jaar geleden; begin jaren '80. Met m'n ex Wilma, die eigenlijk helemaal niet van fietsen hield. Daar had ik wat op gevonden. Met een tandem zou ze nooit achterop kunnen raken en we trapten met z'n tweeën één fiets. Een eitje van Columbus zogezegd. Bovendien wist ik zeker, bij Dover moest je een keer flink omhoog om bovenop die krijtrotsen te komen, maar daarna was het mooi glooiend, vlak bijna.
Dat hebben we geweten. Hoeveel hellingen dat we op en af gefoeterd zijn weet ik niet meer. Het was die enige zomer van de laatste 30 jaar waarin er geen druppel regen viel; elke dag een graad of 28. Engeland, tropenland; met steile hellingen op en af. We kwamen na 3 weken in Exeter,  nog niet eens helemaal aan de westkant, helemaal de punt af. De laatste keer Engeland was rond 2000 met mijn zoon. Na drie dagen werden allebei onze fietsen (die toch keurig aan elkaar vastgemaakt stonden op een nette camping) gestolen. Met onze spullen in vuilniszakken gepropt gingen we verder. We kochten twee rugzakken en het werd een wandelvakantie.  Benieuwd hoe het me deze keer zal vergaan. Ik ga de aloude, bij veel Engelsen legendarische End to End route doen, waarbij ik het eerste stuk van Penzence helemaal in het uiterste zuidwesten tot ongeveer Bristol oversla. Daarvoor in de plaats komt Harwich naar Bristol. Maar daarna gaat het via de grote steden Birmingham en Leeds via het Lake District en de Hadrian Wall die Schotland van Engeland scheidt (binnenkort wordt dat dus een officiële landsgrens als Schotland onafhankelijk wordt) via Glasgow en de spelonk van Loch Ness naar John 'o Groats. Vooral in dat laatste deel ligt menige berg te wachten. We gaan het meemaken (en jullie ook als je het wil).