De eerste onzekere stapjes in Glasgow

Etappe 14: Moffat - Glasgow, 90 kilometer, gemiddelde en hoogtemeters (nog even opzoeken)

In het vriendelijke Moffat op het marktplein ontbeten. Daarna onmiddellijk de hoogte in om al heel snel daarmee het hoogste punt van de dag te halen, ergens boven de 300 meter. De rest van de dag bestaat dan eigenlijk alleen maar uit dalen, zo'n 70 kilometer lang. De weg die gisteren zo saai was, kronkelt nog net zo als gisteren rond de Motorway naar Glasgow, maar het is toch totaal anders. Die Motorway is door bossages voortdurend verstopt, je hoort hem alleen maar, maar ziet hem niet of nauwelijks. Het landschap is wijds, doet me soms denken aan de verten die je ook in de States of in Nieuw Zeeland hebt. Het verschil is dat alle heuvels bedekt lijken met een groen biljartlaken, bespikkelt met vuilwitte vlekjes, schapen.

Bossen en bomen (behalve dan direct rond de verstopte M way) zie je nauwelijks. Wie zou dat schapenvlees eigenlijk eten vraag ik me af. Zou dat verwerkt zitten in die onappetijtelijke vleespasteitjes die overal kunt krijgen?

Tegen een uur of 3 kondigen zich de voorsteden van Glasgow aan. Het zal nog zo'n 2 uur duren, voordat ik aan de River Clyde aan kom, die pal naast het centrum loopt. Na een lekkere douche in het zeer eigentijds ogende hostel (met een enorm drukke en gezellige pub) ga ik mijn eerste verkenning door Glasgow maken. Dat vind ik altijd een mooi moment, voor het eerst een stad in gaan die je op geen enkele manier kent. Elke straathoek kan weer een verrassing opleveren. Die blijven hier eigenlijk uit. De stad is zo vlak als een Nederlandse stad. Ik had een heel ander beeld voor ogen. Als ik later de gemeenschappelijke stadsgids van Edinburgh en Glasgow open sla, zie ik dat ik voortdurend Edinburgh voor ogen heb gehad. Dát is een mooie stad, daar had ik moeten zijn. Enfin. Ik zal het met Glasgow doen en er morgen een hele dag voor uittrekken.
Opvallend vind ik nu al het Amerikaans ogende rastervormige stratenplan. Dit lijkt geen eeuwenoude stad. De pompeuze gebouwen in de binnenstad zijn opgetrokken in neo klassieke stijl, zoals de Modern Art Gallery waar ik morgen naar toe ga.

Echt heel bijzonder oogt de stad niet. Wel sterft het van de pubs die op deze vrijdagavond goed gevuld zijn. Tegen een uur of 10 's avonds heeft de jeugd het centrum in bezit genomen, maar waar is dat niet het geval? Deze ouwe lul neemt nog een afzakker in de pub van het hostel, schrijft zijn verhaal en gaat om een uur of elf zijn oogjes toe doen. De stad komt nu echt tot leven lijkt het.