Dag ... Portomarin - Arzua 60 km
Vanochtend zijn Paulo en ik samen vertrokken en we zijn eigenlijk heel de dag samen gebleven.
Eigenlijk is het toch best bijzonder. We begrijpen elkaar totaal niet en toch vinden we het schijnbaar prettig om samen te fietsen. De eerste 13 km waren behoorlijk pittig, want het was één lange klim.
Wat wel erg verdacht was, was het feit dat het aantal pelgrims dat je op een dag tegenkomt, was verviervudligd... Zou dat dan echt betekenen dat de meeste pelgrims echt alleen maar de laatste 100 km lopen..?
's Middags fietsten we langs een rivier met een strandje.We besloten er te stoppen en hebben een paar uur gezwommen en liggen zonnen.
Omdat Paulo problemen had met zijn fiets, zijn we naar een fietsenmaker gegaan. Alleen al zijn zaak was een foto waard. Helaas durfde ik die niet te maken. Maar die man bleek alles gewoon neer te kwakken waar hij het voor het laatst gebruikt had. Het was een gigantische teringzooi. Het moet minstens een jaar duren voordat je alles hebt kunnen opruimen.
We fietsen naar Arzua en kwamen terecht in een gigantische albergue. Toen ik terugkwam van een verkwikkende douche, trof ik Paulo snikkend op zijn bed aan. Hij had net met zijn moeder aan de telefoon gehangen en was geschrokken van haar kortademigheid. Ik voelde me erg hulpeloos, aangezien ik niets tegen hem kon zeggen. Ik heb hem dus maar een knuffel gegeven, maar misschien was dat ook wel genoeg.
's Avonds heeft hij soep en tortilla's gemaakt. Toen ik hem vroeg wat voor soep het was, antwoordde hij heel droog, soep met ballen. Ik kwam niet meer bij van het lachen... Er zaten inderdaad ballen in, haha!
Het begint er dan toch echt op te lijken dat het morgen gaat gebeuren. Het moment waar ik de afgelopen twee maanden naar heb toegeleefd. Het moet nu wel heel gek lopen wil ik morgen niet aankomen in Santiago!
Jeee, Nina!
BeantwoordenVerwijderenNog even en je bent er!
Een giga prestatie en wat zul jij trots zijn op jezelf, en terecht!
Laat het direct weten hoor als je op het plein staat voor de kathedraal, we hebben de telefoon standby! Heel veel succes die laatste kilometers en tot heel snel weer in Middelburg!
XXx
Ha dag Nina,
BeantwoordenVerwijderenHeb al je verhalen gelezen en ik ben nog altijd steeds erg onder de indruk.
En morgen is het dan zover, de kroon op je werk en je vele inspanningen worden zeker beloond al is het alleen al doordat je een schat aan ervaring hebt opgedaan, die niemand je meer afneemt.
Om nog maar te zwijgen van de bijzondere tijd met je vader tijdens het eerste stuk en tot slot de kennismaking met mensen van diverse pluimage met allemaal hetzelfde doel, Santiago halen.
Nina, ik als zus van Hanneke, wens je nog veel succes met de laatste etappe naar de eindstreep, die je vast en zeker gaat halen.
Heel veel plezier en succes nog en misschien zien we elkaar een keertje bij Hanneke thuis.
Lieve groet van Lottie
Hoera voor pelegrina Nina!!! (en bedankt voor al die prachtige verhalen over die onmoetingen met die maffe pelegrino's)
BeantwoordenVerwijderen