Het venijn zit in de staart

dag 34 Avignon, rustdageee
Avignon was de verblijfplaats van de pausen uit de 13e en 14e eeuw. Achtereenvolgende pausen
bouwden het paleis van de eerste paus alsmaar uit. Het resultaat is tot op de dag van vandaag
in perfecte staat te bewonderen. Maar we hebben ons beperkt tot de buitenkant. Een entreeprijs
van 25 euri per persoon vonden we wat al te gortig. In de hoger gelegen pauselijke tuin krijgen
we een prachtig beeld van de Rhone met op de achtergrond de Mont Ventoux. Alsof het zo bedoeld
was ligt de heuvel precies op de goede plek. Die pausen wisten wel waar ze het zoeken moesten.
Op het plein voor de kerk naast het paleis zagen we Japanners minitieus het hele plein schoon
vegen. Waar waren die nou toch mee bezig: steentjes meenemen als souvenir naar Tokio? Maar als
een Japans gezelschap op balletschoenen gaat dansen wordt het duidelijk, die tere voetjes kunnen
geen steentjes verdragen. Met honderden anderen zien we een aardige show op onmiskenbaar
Japanse klanken. In de stad bezoeken  we alle kerken die open zijn, en dat zijn er in dit pausendom
heel wat. Nina verzamelt weer een stempel in haar Pelegrinoboekje op weg naaar Santiago.
's avonds willen we eigenlijk opnieuw naar de stad maar een gitaarspeler op het terras van de
camping  weet onze aandacht vast te houden. Het strijdlied van Che Guevarra, dat klinkt goed
onder de oude plataan in de zwoele zuidfranse avond! Madar laat in de avond gaan we toch nog
even een kijkje nemen op het spookachtig verlichte pausenplein.
terwijl elders gebouwen vaak mooi uitgelicht worden zetten ze er hier gewoon één voetbalstadionlamp
er op. Vreemd voor een Unesco monument.

dag 35 Avignon - Arles (41 km)
Door de wat saaie Rhone vlakte met een landschap dat af en toe doet denken aan een schilderij
van van gogh met al die die cypressen tussen de loofbomena komen we in Arles. Meteen maar aan
op het Colosseum dat sinds ik het een jaar of 20 geleden zag er zeer clean uit ziet; een beetje
te netjes gerestaureerd vind ik. Je mag de leeftijd van gebouwen er best aan af zien.
's avonds raken we in een echte volkswijk verzeild, waar de bewoners er erg Spaans uit zien.
We wonen een openluchtconcert bij van enkele flamenco gitaristen; een voorproefje van wat
Nina de komende weken, als ze op weg gaat naar Santiago, te wachten staat.

dag 36 Arles - Sausset sur Plage (102 km)
Een record aantal kilometers; eerst op een eindeloze weg door het oostelijke deel van de Camargue,
het lijkt, op de rijstvelden en de groepjes stiertjes na net op een Nederlandse landschap.
de wind steekt op en het wordt weer heter en heter.
Vervolgens gaat de weg langs de havens van Marseille, kilometers en kilometers langs wegen met
voortrazende vrachtwagens. We moeten gedeeltes over snelwegen omdat er geen andere wegen zijn.
Bepaald geean pretje, vooral niet als op sommige bruggen of uitvalwegen de vluchtstrook onturbreekt.
Levensgevaarlijk eigenlijk, maar dat krijg je als je een gedeelte fietst zonder reisgids.
In Fos sur Mer staan we dan ineens met onze fiets aan het strand. We hebben de  peperkoek die
Frankrijk heet doorgesneden! Maar we zijn nog lang niet in Marseille. Na Martiques gaat het de
laatst 20 km van vandaag naar Sausset enorm de hoogte in. We moeten achter elkaar 3 cols over
voordat we in Sausset zijn. Daar plonzen we rond een uur of acht in de avond eindelijk de lauwe
Middellandse Zee in. Morgen nog ruim 30 hele zware kilomters. Als ik dit van te voren had geweten
had ik misschien toch liever Sainte Marie de la Mer als laatste etappeplaats gekozen!