dag32 Pont de Barret - Orange. (95 km)
De laatste beklimming, die geen naam heeft en naar geen enkele col leidt, is wat mij betreft
de allerzwaarste. 7 km achter elkaar 5 procent, lijkt na 5 kilometer (en nog 2 te gaaN) 8
procent. Nina komt minuten later boven maar blijft maar peddelen, de muziek in haar headphone
helpt haar enorm zegt ze. Ik, die altijd zonder rij, neem het aan. Vanaf de top bij Aleyrac
begint de afdaling en kunnen we genieten van een enorm uitzicht in het zinderende Rhonedal
met op de hoger gelegen stukken de keuriger rijtjes lavendel en in de lagere dalen de eindeloze
wijngaarden van de Côtes du Rhone. Weer valt mij op hoe typisch wijngaarden ruiken: naar
verse sperzieboonjes! Ik rij achter een boerenkar die net lavendelstruikjes heeft geoogst;
nimmer trof ik een boerenkar die zo lekker rook! In de verte zien we constant die Mont
Ventoux liggen met zijn wit gele top. Is er een berg denkbaar die meer ontzag inboezemt?
de hele dag blijft die berg ons van verre aanstaren. Wat er ook verandert in het landschap,
de Mont Ventoux is er altijd.
de tocht naar Orange is verder vlak en zelfs een milde zuidelijke wind tegen weerhoudt ons
er niet van behoorlijk tempo te maken. Rond een uur of acht rollen we Orange binnen. Maar hoe
we ook zoeken, de camping vinden we niet. Eindeloos gededuceer en gereduceer leidt tot de
conclusie dat de camping van Orange precies ligt op de plek waar een nieuwe weg wordt
aangelegd. Een voorbijfietsend jongetje bevestigt onze conclusie. in het centrum, alwaar we
pizza eten om Nina;s eerste vreetbuien vrije maand te vieren, weet men ons te vertellen dat
er 6 km buiten Orange een camping is. In het pikkedonker rijden we er naar toe, gelukkig
heeft mijn fiets een uitstekend voor- en acherlicht.
Maar de weg terugvinden in een wildvreemde stad in het donker naar een weggetje naar een nabij gelegen dorpje lukt ons niet.
Totdat Nien ergens ineens een plek herkent. Dankzij deze geniale ingeving hebben we ineens
houvast en vinden we onze terugweg.In het donker zoeken naar camping, hoe
klein het plaatsje ook, blijkt eveneens geen sinecure. Gelukkig zijn er nog wat locals op straat, die
wijzen ons de weg. Op de camping breekt in het donker opnieuw een stok van de tent vn Nina.
Hij kan die avond niet anders worden opgebouwd dan als een soort wigwam.
Een noodverbandje rondom het afgebroken gedeelte zorgt er voor dat het tentdoek niet scheurt,
een tweede geniale inval van Nina, ondertussen houdt mijn horloge er ook mee op. Hoeveel
kleine ongemakken kan een mens verdragen?
dag 33 Orange - Avignon (36 km)
de historische steden reigen zich nu aan elkaar. We nemen uitgebreid de tijd om Orange in te
gaan (Romeinse poort, Kerk (weer een stempel die Nina van meneer pastoor hoogst persoonlijk
uitgereikt krijgt), amphitheater (het op 2 na grootste van de hele wereld!). Alles natuurlijk
weer in een verzengende hitte; aan het eind van de dag laat een pharmacie-kruis ons weten dat
het vandaag 41 graden was. Een deel van de middag besteden we aan een bezoek aan een commercieel
centrum ver buiten de stad. We bezoeken een supermarkt met de omvang van een vliegtuigloods;
zo groot zagen we er nog nooit een en vervolgens gaan we op zoek naar nieuwe tentstokken voor
de tent van Nina (na een hoop geruzie vinden we een set tentstokken waarmee we het maar zullen
proberen) en foam oomhulsel voor Nina's vlinderstuur. Van een vlinderstuur hebben Fransen nog
nooit gehoord, laat staan van een foam omhulsel daarvoor. "N'existe pas!"helpt een bediende
van Decathlon,Frankrijk's grootste sportzaak, ons uit de droom. Ze zal dus met de flarden foam
die ze nu nog aan haar Red Bullfiets heeft hangen, moeten blijven rijden.
We rijden een andere weg naar Avignon dan het gidsje aangeeft. Dat hebben we geweten. Terwijl
ons was beloofd dat we niet meer zouden klimmen, moeten we dat op deze route, die ons langs
Chateauneuf du Pape leidt, wel degelijk een aantal keer. Maar het uitzicht dat we van hieruit
op de nog immer aanwezige Mont Ventoux krijgen maakt veel goed. Het gezigzag van de circaden in
de bomen is soms oorverdovend. Dat die Fransen daar niet horendol van worden! Chateauneuf zelf is een mooi
plaatsje vol Nederlandse kakkers met een glas in hun hand. Ik proef voor de vorm zelf ook maar
even een "pape" van 2010 en trek meteen een vies gezicht om te voorkomen dat me een dure fles
wordt aangesmeerd.
In de vroeg avond bereiken we het drukke Avignon en rijden in ahet strijklicht onder de beroemde
Pont d'Avignon door. Pal aan de overkant van de historische stad ligt de camping van waaruit
we een onvergetelijk zicht op de historische binnenstad en de Pont hebben. We zien nu pas dat die beroemde Pont
halverwege op houdt. Vandaar dat men er op kan dansen natuurlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten