Dag ... Ponferrada - Cebreiro 59 km
Mijn dag begon goed. Zodra ik de Albergue had verlaten en mijn kilometerstand wilde checken, kwam ik erachter dat mijn fietscomputer weg was. Ik ging gelijk terug en heb het hele terrein afgezocht (Mijn fiets had die nacht in een bewaakte fietsenstalling gestaan) en vroeg met behulp van mijn nieuwe Majorcaanse en Barcelonaanse vrienden aan de eigenaren of zij het ding hadden gevonden. Het antwoord was nee. Ik wist dus gelijk dat zoeken geen hoop meer had, maar ik kon het ook gelijk relativeren... Ik was tenminste zo verstandig geweest om mijn fiets op slot te zetten, dus die had ik nog.
Het zou een loodzware dag worden vandaag. Ik had een klim van ruim 30 kilometer voor de boeg die vergelijkbaar was met de klim in de Pyreneeën. Ik heb mezelf met veel koffie en energiegels proberen op te peppen. En daar ging ik dan... De eerste 40 kilometer gingen verrassend goed, maar nadat ik een lange pauze had genomen, leek het wel of ik geen meter meer vooruit kwam... De berg (1300 meter hoog) bleek steeds steiler te worden en eindigde met een kilometerslange klim van 10 procent!!! Ik was kapot toen ik boven in het dorpje aankwam. Na een kort kerkbezoekje ben ik regelrecht naar de albergue gegaan.
Ik had nog aardappelen en eieren bij en besloot zelf te koken. Ik ging naar het weiland achter de albergue.
Het was er schitterend. Ik bevond me er letterlijk op de top van de berg en had een uitzicht van 360 graden.
Ik was even heel erg gelukkig en waande mezelf on top of the world. Helaas waaide het heel hard en koelde het razendsnel af. Mijn eitjes en aardappelen wilden maar niet koken. Uiteindelijk kon ik niet meer wachten en heb ik uit pure ellende half rauwe eieren en aardappelen naar binnen gewerkt.
Toen ik evenlater in de albergue terugwas en een douche wilde nemen, kwam ik voor een niet al te prettige verrassing te staan. Bij het aanleggen van deze albergue hebben ze wel heel erg bezuinigd en hebben ze de douchedeuren maar achterwege gelaten. Ik was hier mentaal nog niet klaar voor en besloot mijn badpak aan te houden.
En nu lig ik in een enorme slaapzaal met een gigantische snurker naast me...
Happy, happy, joy, joy!
Wat een prachtige verhalen weer. Ik zie de route die je beschrijft weer helemaal voor me. je hebt wel die ontzettend leuke albergue (een carréboerderij) in Rabanal overgeslagen. Daar had je een heel leuke avond kunnen hebben. Die klimmen naar de Croce en vooral die naar Cebreiro heb ik ook in mijn eigen dagboek uit 2000 op eenzelfde manier beschreven. Die laatste berg werd alsmaar stijler, ik kwam ook niet meer vooruit en heb hele stukken moeten lopen op mijn ongelukkig lopende wielrenschoentjes. En ook toen was het in Cerbreiro koud. Kortom, niets veranderd daar in Galicië. Nu je dit allemaal achter de rug hebt is de rest een eitje, op je gemakt uitrijden naar S. en de kerk in met het rondzwaaiende wierookvat; een Rooms spectakel zonder weerga.
BeantwoordenVerwijderen