Dag 11 León -León 0 km
Vanochtend werd ik wakker met een lichte hoofdpijn, toch te diep in het glaasje gekeken, vrees ik... Ik had eigenlijk nog steeds niet besloten, wat ik vandaag zou doen. Een dagje blijven of doorfietsen... Maar de hoofdpijn en mijn veel te fijne bedje, maakte de keuze vrij makkelijk. Dus ik bleef.
Kate en ik besloten de stad verder te verkennen en terwijl we dat deden, kwamen we Maureen uit New York tegen. Kate was haar al een aantal keer tegengekomen. We hebben de rest van de middag samen doorgebracht. Maureen bleek een lief mens te zijn van ergens in de veertig. Ook zij had, net als Kate, haar baan opgezegd en wilde een aantal maanden rondreizen. Na een lang gesprek bleek ze last te hebben van een zenuwziekte, waardoor ze elke dag met heel veel pijn moet leven. Om die pijn te verminderen, gaat ze over een paar weken naar Nepal om daar Yogalessen te nemen.
Tijdens de lunch kwamen we nog een andere pelgrim tegen. Augustina uit Milaan. Ze was 76 en heeft de afgelopen zes jaar elk jaar een andere route naar Santiago gelopen. Haar Engels was minder bewonderenswaardig, dus echt diepgaand werd het gesprek niet. Maar het was erg bijzonder om zo iemand te ontmoeten.
Een andere man waar ik veel over gehoord heb en die me flink aan het denken heeft gezet, is een jonge Koreaanse man die vanaf Saint-Jean-de-Port naar Santiago liep en weer terug. Maar bij zijn aankomst in Saint-Jean-de-Port vroeg de man zich opeens af waarom hij heel de reis schoenen had gedragen. Dus hij deed ze uit en nu loopt hij opnieuw naar Santiago, maar dit keer op blote voeten.
We zijn met z'n drieën naar het hotel van Maureen gegaan en hebben daar twee films gekeken. Waaronder de film 'The Way'. Mocht je hem nog niet gezien hebben, kijk hem! De film gaat over de Camino en vertolkt precies het gevoel dat ik al weken heb.
's avond zijn Kate en opnieuw naar de stad gegaan en hebben we een heerlijke pizza gegeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten