Dag 4 Estella - Navarrete 59 km
Mijn wekkertje ging weer eens lekker vroeg af vandaag, want Nick en ik hadden om 9 uur afgesproken op de plek waar we de vorige avond uit elkaar waren gegaan. Niet heel veel kilometers later stopten we bij de beroemde 'wijnfontein'. Ik geef toe dat het te mooi klinkt om waar te zijn, maar toch bleek er echte wijn uit de fontein te stromen! Helemaal gratis en voor niets. Ik raakte gelijk aan de praat met andere pelgrims, een jolige Pool en een verstrooide Duitser, die al om half 10 's ochtends met man en macht probeerden de fontein leeg te zuipen. Ik maakte natuurlijk ook gretig gebruik van de situatie en vulde behalve mijn glas ook een fles.
De rest van de dag peddelden we rustig verder. We lunchten in een schitterend oud stadje en reden daarna verder tot Navarette. We besloten naar een albergue te gaan (dat moet je toch minstens één keer meemaken, als pelgrim). In onze slaapzaal ontmoetten we ene Patrick. Een schitterend figuur, die het liefst iedereen voortdurend in de zeik neemt. Toen we eenmaal met hem kennis hadden gemaakt, moesten we eraan geloven en werden we aan alle andere Pelgrims voorgesteld. We besloten met z'n allen naar de mis te gaan en daarna samen te gaan eten.Natuurlijk bracht ik de zelfgetapte wijn overal met me mee. De mis maakte erg veel indruk op me. Wat wel een beetje lullig was, was dat ik geen stukje brood kreeg omdat ik niet Katholiek ben, maar dat werd iets later weer ruim gecompenseerd doordat alle pelgrims naar voren geroepen werden, waarbij we werden gezegend en bezongen door alle kerkgangers.
Het etentje was erg gezellig, maar om stipt 22:00 moesten we terug zijn in de herberg, aangezien de voordeur op dat moment dicht zou gaan. Natuurlijk lukte het ons niet op tijd te zijn, maar gelukkig werden we nog wel binnengelaten.
's Nachts kon ik totaal niet slapen. Patrick bleek naast een eeuwige grappenmaker ook een gigantische snurker te zijn. Het was ontzettend warm en de muziek van het dorpsfeest, waar het hele dorp voor uitgerukt was, werd steeds harder en stopte pas om 06:00.
Om 05:00 gaf ik de kans om nog in slaap te vallen op en ben ik op het balkon van de gemeenschappelijke keuken gaan zitten. Gek genoeg, besefte ik daar, terwijl ik onder me alle tieners van het dorp zag vrijen, wildplassen en kotsen hoe gelukkig ik eigenlijk was en hoe blij ik ben dat ik deze stap heb gezet en in mijn eentje door ga naar Santiago.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten