León

Dag 10 Sahagun - León 60 km

Natuurlijk kwam ik mijn belofte na en kocht ik mijn ontbijtje bij mijn nieuwe vriend Ilias. Na een hartverwarmende knuffel stapte ik weer op de fiets. En het leek wel alsof het geen enkele moeite koste. Misschien lag het aan de energygel die ik 's ochtends genomen had, misschien was het de weg (plat en alsmaar rechtdoor, misschien was het de wind (mee), misschien de heerlijke muziek die ik in mijn oren had, of misschien een combinatie, maar het leek wel of ik vloog. Binnen no-time arriveerde ik in León en vond ik een leuke jeugdherberg.

Op mijn kamer kwam ik Kate uit Nieuw-Zeeland tegen. Ze vertelde dat ze met twee vrienden naar Santiago liep, maar dat ze ze vanochtend in Sahagun achter gelaten had en met de bus naar León was gekomen. Ze had last van een beenblessure en hoopte heel erg, dat, op het moment dat haar vrienden León zouden bereiken, ze weer in staat zou zijn om met ze verder te lopen. Maar ze achtte die kans vrij klein.

We zijn samen de stad in getrokken. Op een terrasje vertelde Kate dat ze zelf in de afgelopen jaren 60 kg was afgevallen en dat ze een paar maanden geleden haar baan had opgezegd en de afgelopen vier maanden door Azië en Europa had gereisd. Haar volgende plan was om na de Camino naar Engeland te gaan, daar een baan te vinden en daar twee jaar lang te wonen. Daarna zou ze weer terug gaan naar Nieuw-Zeeland en afscheid nemen van haar wilde jaren, zich settelen en misschien een nieuwe studie oppakken.

We liepen naar het wijkje dat bekend staat om haar vele pleintjes en smalle straatjes, bomvol terrasjes. We aten samen en dronken een aantal wijntjes, waaronder mijn eerste Sangria ever. Nu kan ik tenminste zeggen dat ik echt in Spanje ben geweest!