Het is eigenlijk niet te geloven. Nog geen vier uur nadat we
van Rotterdam zijn opgestegen zoeven we in een zwart glimmende bolide van het
merk Seat (5- deurs en zo groot dat mijn fietsdoos er helemaal in past) (vraag
men niet naar het motortype, ik heb er geen verstand van), langs de donkere
bergflanken met lichtjes erop, een discodreuntje op de achtergrond, naar
Torrox. Terwijl ik me tot de tanden toe had bewapend om de adders onder het
gras bij het autoverhuur te bestrijden, hoefde ik alleen maar een papier te
ondertekenen waarop stond dat alles gedekt was voor het bedrag van 17 euro voor
3 weken. Ik zeg nog triomfantelijk dat ik een verzekering voor extra kosten aan
glas, banden en spoilers al had afgesloten op internet (om ze zodoende ook dát
verdiencentje nog uit handen te spelen) maar de vriendelijke dame achter de
balie zegt dat dat helemaal niet nodig geweest was. Uw contract (van 17 euro
voor drie weken!!) dekt alles. Het zakenleven in Spanje heeft louter zonnig
zijden. Ook ons appartementje mag dan klein zijn, er zit werkelijk alles in. De
keerzijde van al deze meevallers krijgen we pas de volgende ochtend letterlijk
onder ogen. We hebben dan wel een schitterend uitzicht met zee helemaal rondom
ons heen omdat Torrox op een rotspunt de zee in steekt. De vuurtoren van Torrox
pal voor ons. Maar helaas is precies onder ons appartement een enorm
bouwproject aan de gang waardoor we de hele dag getracteerd worden op gehamer,
gezaag en het stationair geronk van de vrachtwagen die fungeert als
kraanmachine. Nou ja, vooruit dan maar, we wilden toch het Spaanse leven in al
zijn toonaarden dag in dag uit ervaren? Welnu dan, dan hoort dat er gewoon bij.
Met deze mentale twist kunnen we de dag aan. Na wat boodschapjes bij de
plaatselijke Aldi (tesamen met het even verderop gelegen Lidl veroveren deze
Duitse grootgrutters de gehele wereld) gaan we respectievelijk joggen en
nordick walken langs de boulevard langs lelijke flats. Maar ja, op 2 februari
met een kopje koffie heerlijk uitrusten in de zon bij een temperatuur van 21
graden mag een prijsje hebben. In de avonduren voert de bolide ons naar Nerja,
een schattig wit stadje; alle steden zijn hier wit, als sneeuwplakken bedekken
ze de flanken van de bergen rondom ons. Het centrum noemt zichzelf ‘het balkon van Europa’. Met een beetje fantasie
kun je de in zee stekende boulevard met palmen inderdaad als een balkon van de
bergen daarachter zien. We verorberen ons eerste bordje Boccaderos (gefrituurde
ansjovis) tegen een paars wordende avondlucht.
Nerja
Geen opmerkingen:
Een reactie posten