Over elkaar heen tuimelende doelen

Vandaag blijkt het voedingssnoer van mijn laptop het te hebben begeven. Dat heeft als complicatie dat ik aan mijn verhaaltjes geen plaatjes meer kan toevoegen, want het uploaden daarvan ging via de laptop. Er schijnt ook een methode te zijn om foto’s rechtstreeks van een fototoestel up te loaden via wifi maar een halve dag vruchteloos pielen met mijn camera heeft tot niets geleid. Zo komt een mens met tamelijk nutteloze zoekpogingen zijn dag door. De Engelsman bedacht daarvoor ooit de term “ discplacement of goals”, het verleggen van de taken die men zich stelt. Eerst was je al blij met het feit dat je dagelijks een stukje kunt schrijven, dan vind je dat er foto’s bij moeten en dan moet je je druk gaan maken over de vraag hoe die foto’s ook op een andere dan de gebruikelijke manier op het net komen. Pfffff. “ Displacement of goals” is een typisch kenmerk van het digitale tijdperk. Er zijn zoveel mogelijkheden dat je nooit meer tevreden bent met wat je hebt. Zo wil ik nu e books lezen maar dan wel gratis. Dagenlang ben ik bezig sites te grazen op zoek daarnaar. Zoals “Goodreads”. Dat blijkt bij nader inzien een soort internationale leesclub waarin je vooral leeservaringen uitwisselt, niet zozeer boeken zelf. En ben ik plaats van veel te lezen deze dagen bezig met te lezen over ….. lezen. Zonder aan lezen toe te komen. Dan heb ik het nog maar niet over hoe je ik meer bezig ben met het in kaart brengen via “ My Maps” van de reis van dochter Nina en Thijs door Nieuw Zeeland dan het lezen van hun reisverslagen zelf. “Verlegging van taken”; de nieuwe ziekte van deze tijd. Tussen al die verplaatste taken toch nog tijd om samen naar Frigilliana te gaan, een werkelijk schattig plaatsje dat als een wit lint ligt uitgestrooid in de bergflanken boven Nerja. We komen op een kerkhof dat louter bestaat uit op elkaar gestapelde hagelwitte urnendozen, omringd met de meest uitzinnige plastic bloemen in alle denkbare kleuren. Het stadje bestaat uit omhoog en omlaag vallende straatjes met louter witte huisjes met daartussen rode, roze en oranje bougainvilles. Sommigen zouden zeggenL kitsch, maar wij lusten er wel pap van. (en nu dus geen plaatjes helaas).