Voor het eerst in bijna drie weken is het echt Nederlandse weer, mist, zwaar bewolkt en regen. Spanje oogt als Nederland op maandagmorgen. We besluiten om de Bielokjes maar eens te gaan opzoeken, die net gisteravond zijn aangekomen in Fuengirola. Toch nog ongeveer een uurtje in de bolide om daar te komen. Ze zitten in een zuurstokrood appartotel naast een gigantisch winkelcentrum, dus Ron Bielok kan de komende weken zich weer helemaal uitleven; hij is nl. een van de zeldzame mannen die winkelen LEUK vindt! Hoewel het strand maar ongeveer 400 meter van hun appartement verwijderd is vind Ron dat toch 100 meter te ver. De vorige keer in Torremolinos zaten ze er nl. maar 300 meter vandaan. Waar je al niet over kunt mopperen. En dat terwijl ze ook nog pontificaal uitzicht hebben op het fort van Fuengirola. Met een beetje fantasie zie je de Spaanse ridders er op hun paarden met wapperende vaandels al uit komen. Daarna gaan we met z’n tweetjes door naar het Thyssen Museum in Malaga, ooit gesticht door een puissant rijke Duitse staalmagnaat die met een Spaanse trouwde. Prachtige schilderijen uit de 19e en 20e eeuw die toch niet kunnen tippen aan onze schilders van rond de eeuwwisseling. Diep nemen we echter onze hoed af voor de zeegezichten van Guillermo Gil, ongeëvenaard. Water heeft bij hem wel 200 kleuren, hij weet over zijn schilderijen een spannende nevel te leggen, waarvan je niet snapt dat dat uit een tube kan komen. Ook de expositie met affiches van kunstenaars “ van Toulouse Lautrec tot Jef Koons” is fraai. Ik probeer zonder naar de bordjes te kijken te raden uit welk tijdvak de affiches afkomstig zijn. Er hangen er zeker honderd, bij nog een 10 zit ik er minder dan 5 jaar naast. Kunstenaars hebben toch een stijl die niet onmiddellijk aan tijd gerelateerd is hou ik mezelf maar voor. Meest opvallend vond ik een affiche van Kokoschka voor de Olympische Spelen van München in 1974, een mannelijke atleet met broek met enorme bobbel er in. Volgens mij heeft die nooit ergens gehangen.
In een restaurantje in Malaga centrum houden ze er de merkwaardige opvatting op na de een best een kwartier eerder zijn gerecht voor zich kan hebben dan de tafelgenoot. Ook is het niet vanzelfsprekend dat je bij een stuk varkensvlees aardappels of frietjes krijgt. Ja, als je er om vraagt krijg je ze als je je vlees al op hebt. Nou ja, ’s lands wijs, ’s lands eer zullen we maar zeggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten