Een dag uit de wind

De wind waait vandaag zo hard dat ik een kilometer buiten Torrox Costa bijna van mijn fiets geblazen wordt. Ik twijfel geen moment, ik heb immers 20 kilometer klimwerk voor de boeg. Ook nog eens wind daarbij vind ik echt teveel van het goede. Ik draai om. Vandaag zit deze jongen verder uit de wind op het balkon in de zon. De werkers beneden vieren zowaar ook zondag dus we horen slechts het ruisen van de vandaag zeer wilde golven. Terwijl anderen paragliden, kayakken, bergbeklimmen en raften gaan wij weer aan het eind van de middag weer eens gezellig wandelen ineen nabij gelegen dorpje, niks zo leuk als met een kaart in je hand een voorgeprogrammeerde wandeling maken. Vertier op de vierkante meter. Geen detail van een stadje of een dorp ontgaat je. Zo weten we nu dat Spaanse dorpjes minstens net zo leuk zijn als Italiaanse en dat het buiten zetten van potten met planten geen Nederlandse gewoonte is maar wortelt in Espana. In Italie heb ik het zo uitbundig als hier nooit gezien. Steegjes gaan met een helling van soms wel 25 % omhoog of omlaag. Huisjes in alle geometrische vormen (het kubisme is volgens mij in Spanje ontstaan) zijn altijd spierwit, alleen de kerktorens zijn uitgevoerd in oranje baksteen. Oranje harten in een wit gestapelde massa.