Totaal aantal pageviews

vrijdag 12 februari 2016

Ik had mezelf opgeblazen

In de wielrennerij kun je op allerlei manieren stuk gaan; het bekendst is wel “de man met de hamer”, als gevolg van onvoldoende suiker(brandstof) in je spieren; dan is er “ het stuk zitten”, wat gewoon een andere aanduiding is van vermoeid zijn. Dan heb je “jezelf opblazen” en daar had ik vandaag last van. Voor me doemde, even buiten Velez een recht staand stuk asfalt op, zo steil dat ik onmiddellijk naar mijn grootste tandwieltje achter schakelde. Het mocht nauwelijks baten. Hevig ‘stoempend’ (duwen op de pedalen gepaard gaand met geweldig heen en weer zwaaien van het bovenlichaam) kwam ik boven. Maar ik had “ mezelf opgeblazen”;  ik was zo moe dat , hoewel de klim van een kilometer of 10 eigenlijk nog moest beginnen, ik helemaal geen puf meer in mijn lijf had. Dat is dus afzien geworden; ik heb niet lekker meer gereden. Het landschap was wel indrukwekkend, overal kleine suikerklontjes op de bergflanken (huisjes, altijd wit). Af en toe een hele  berg suikerklontjes bij elkaar. Maar ik was vooral voortdurend moe. Tijdens de afdaling werd ik ook nog eens getracteerd op flinke windstoten, waarbij ik voor mijn gevoel bijna de haarspelden uit waaide (ik overdrijf een beetje want dan klinkt het leuker). Enfin, toen ik thuis kwam ben ik naast H. die op bed zat te lezen als een blok in slaap gevallen. Toen ik 2 uur later wakker werd was het buiten grijs en werd het binnen zowaar oud Hollands gezellig met door H. ingekocht biertjes met een belachelijk hoog alcoholpercentage ( heb ik vorig jaar ook al geconstateerd; het alcoholpercentage van bier in blik, zowel in Frankrijk als hier, wordt alsmaar hoger. Wij in Nederland houden ons nog voor de gek om dat alleen maar bij Belgisch bier toe te laten hoewel het bizarre fakebier “Kanon” van Grolsch toch ook vooral voor alcoholisten lijkt te zijn gemaakt). Enfin, het werd dus rete gezellig binnen. Toen H dan ook nog eens pannenkoeken ging staan bakken kon het echt helemaal niet meer kapot. Via Spotify kwam “ It’s a long way there”  van The Little River Band voorbij. Draai dat nummer even als je Spotify hebt en than you know why.

2 opmerkingen:

  1. I know why Tjeu, heel toepasselijk nummer.
    Toch heb ik geen medelijden met je hoor, je kiest er zelf voor en kunt het kennelijk niet laten;-) je zo af te beulen. Maar dan is daarna de beloning des te zoeter en volgens mij hou jij dat jezelf ook steeds voor. Eerst inspanning, daarna de verdiende ontspanning. Zo komen jullie de dagen vast goed door in het Spaanse.
    Nog even en dan ben je jarig Tjeu, alvast van harte proficiat en een dikke kus van (schoon) zus Lot.
    Heel veel plezier vanavond, jullie gaan vast iets leuks doen. groetjes en liefs van Lot

    BeantwoordenVerwijderen