Met de mist nog in het hoofd van de jaarlijkse reünie van De Trappisten in de zoals gewoonlijk weer veel te lawaaiige De Beyerd in Breda staan Hanneke en ik alweer om half zeven in de ochtend in de vertrekhal van wat tegenwoordige heet "Rotterdam The Hague Airport". Maar veel meer dan sportieve, gebruinde types op weg naar Inssbruck en uitgebluste vadsige mannen met enorme golftassen op weg naar Malaga kom je er op dit tijdstip niet tegen. De gebruinden worden van de vadsigen gescheiden; wij horen in de rij vadsigen. Mijn enorme kartonnen doos met daarin, zo lijkt het, de racefiets van een olifant, wekt bevreemdende blikken. Zo raar is dat niet. Het oord waar wij vertoeven is vergeven van de golfresorts maar een fatsoenlijke fietsweg, zo leert mij een snelle blik op de Michelinkaart, is er niet te vinden. In tegenstelling tot het vorige gebied waarin Hanneke zo aan haar knie heeft geleden en ik zo lekker rond heb gereden tussen de oefendende tourploegen is er hier alleen maar de keus tussen een wegje bergop naar een hagelwit of zandkleurig summerresort dan wel een vierbaans autosnelweg parallel aan de kust waar een fietser zijn leven niet veilig is. Ik telde er tussen alle voortrazend verkeer welgeteld één. Welkom in het fietsland tussen Torremelinos en Marbella . Ik was inderdaad een vreemde snuiter tussen al die golfers, dat staat nu al vast.
Maarrr, dat moet gezegd, ons huisje is schattig, het beloofde gezicht op zee is er en in de avonduren zien we aan de overkant de roodbruine bergen van Marokko opdoemen; we hebben Afrika in beeld, en mooier nog, als we wat naar rechts kijken zien we de beide punten van Europa en Afrika elkaar bijna raken; nog een wonder dat hier niet elke dag bootjes met Afrikaanders aanspoelen.
In ons tuintje staat de bougainville nu al in bloei (zie helemaal links boven de paarse bloemetjes), H. heeft er al helemaal zin zin, zo te zien.
Een bloem (of een nachtegaal?)naast de bougainville. Mooier kan het niet worden. Enjoy! Bar
BeantwoordenVerwijderen