Merkel de nieuwe Churchill?

In de zon vandaag heel rustig aan weer wat bergjes bedwongen; het gaat me aanzienlijk beter af dan gister, maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat ik ook slechts naar een hoogte van 300 meter ga in plaats van de 450 van Mijas. Verbluffend hoe snel je eigenlijk uit de dichtbebouwde zoom rondom de kust bent hier in Riviera; bij nader inzien een oase van rust vergeleken met de grote plaatsen er om heen. Op een prachtige weg pedaleer ik met een vaartje tussen de 16 en 10 kilometer per uur omhoog. Hoewel de weg breed is, is er vrijwel geen autoverkeer. En op deze maandag blijken er maar heel weinig anderen op het idee gekomen te zijn om de racefiets te bestijgen. Op de terugweg doe ik mijn windjackje aan want er waait een stevige wind en naar beneden kan dat met dat kuchje van mij wel eens fataal worden. Onzin bij nader inzien; het voelt overal alsof het lente is, al trekt en rukt de wind in de afdaling wel stevig aan mijn carbonnen ros.

Eenmaal terug begin ik aan 'Winston Churchill' van de burgemeester van Londen, Boris Johnson. Nu eens niet de zoveelste oplepeling van alle geschiedkundige feiten maar een op een pakkende manier geschreven, gedegen psychologische studie van een staatsman die in alle opzichten een buitenbeentje was. Ware het niet, aldus Boris J., dat Winston in vele opzichten een copie was van zijn vader, Randolph Churchill. Alles was Winston er aan gelegen om bij zijn zeer afstandelijke en vroeg gestorven vader toch maar in een goed blaadje te komen. Churchill, de ongenaakbare, was ook een papa's kindje. Prachtig wordt beschreven hoe Churchill in het Engelse oorlogskabinet eigenlijk de enige was die met Hitler op geen enkele manier zaken wilde doen en het volk niets anders dan bloed, zweet en tranen in het vooruitzicht stelde. En toch stond men, ondanks dat vreselijk vooruitzicht, uiteindelijk massaal achter hem. In deze dagen waarin het wereldnieuws andermaal om staatsmannelijk (of staatsvrouwelijk) optreden vraagt tegen de nieuwe tsaar Poetin, een leerzaam boekwerk. (Waarmee ik niet wil suggereren dat we Poetin met Hitler kunnen vergelijken. Wel zijn het allebei even kille machtsdenkers.) Wordt Merkel de nieuwe Churchill of toch meer de nieuwe Chamberlain? En wat gaat Obama doen. Oneindig fascinerend toch, die wereldpolitiek, ook in Riviera del Sol. H. en ik kletsen er heel wat over af, zonder dat de wereld er iets mee opschiet.

Op de foto de amerikaan die we tegenkwamen, enkele dagen geleden, in Malaga en met wie we honderuit kletsten over Miles, Sonny, Dizzy, Charlie, Wynton en Branford. Daarom hierbij alsnog.