Bangeschijter

En weer besteeg ik mijn ros. Vanuit ons tuintje legde H. dit inmiddels niet meer bijzondere moment vast.

De weergoden hadden vandaag een nieuwe verassing in petto; forse tegenwind bij een beklimming. Mijn god, dat was afzien deze keer. En ook kwam ik tot de ontdekking dat de uitspraak die een West Brabander me ergens in Italië toeriep: "man, je daalt als een wijf" helaas nog steeds van toepassing is. Achterop kwamen heden twee Spanjaarden die me in een afdaling meteen hun kont lieten zien; in no time waren ze verdwenen, terwijl ik bij een snelheid van 55 km al bangerig in mijn remmetjes zat te knijpen. Die lui reden dus minstens 75 kilometer per uur naar beneden! Ik durf dat echt niet, zie voortdurend exploderende banden en de gevolgen daarvan voor me. Mijn maximum daalsnelheid was gisteren heel eventjes 71 km! Omdat ik tijdens de afdaling helemaal niet op mijn klokje durf te kijken heb ik dat niet eens bewust ervaren.Enfin, ik kwam weer heelhuids thuis en heb de rest van de dag zitten uitblazen (en weer een uurtje geslapen). Wat een watje!
Gistermiddag met een karretje achter de vrouw aan de Lidl in. Daar ben ik goed in!