Dag 18: van Skibbereen naar Ballinspittle: aan gekke namen geen gebrek!

Voordat ik vandaag kan beginnen moet ik eerst eens dringend langs de fietsenmaker in Skibbereen. Mijn remmen zijn vogens mij aardig versleten. Om snel aan de  beurt te zijn zet ik mijn fiets met volledige bepakking pontificaal voor de nog gesloten zaak. Ondertussen ga ik ergens koffie drinken. Als ik  terug kom heeft mijn taktiek inderdaad succes. Alle andere fietsen worden uit de takels getild en mijn remmen worden met voorrang vervangen Bovendien blijkt ook mijnachterband tot op de draad versleten. Nog een geluk dat ik onderweg niet met een gescheurde buitenband ben komen te staan!  Bij het uitrijden uit de stad kom ik een fietsend stel tegen uit Taiwan! Ze hebben met Frankrijk en Engeland achter de kiezen al dik duizend kilometer afgelegd. ( bij mij staat de teller inmiddels ook al op 1250).
Daarna kan ik, opgelucht en met een veilig gevoel, weer op pad.Vandaag wordt definitief de weg naar het oosten ingeslagen. Dat is goed te merken aan de wind. Die heb ik nu pal in de rug. Dat scheelt enorm in de snelheid. Sneller dan ooit dender ik over de heuvelruggen al zitten er, vooral aan het eind toch weer een aantal gemene puisten tussen waarbij de wind in derug geen enkel soelaas biedt. De tocht leidt langs een aantal inhammen die de zee in de kust heeft ingesleten. Er ziiten er enkele bij met enkele kilometers omtrek, zoals die bij Clonakily; pak Google Maps er maar eens bij. Om die baaien wordt ik met de fiets helemaal rondgeleid. Het is blijkbaar eb, want overal valt de bodem droog en liggen scheepjes op hun kant. Ook is er her en der schorbegroeiing zichbaar, het zou me niks verbazen als links en rechts zeekraal groeit. Af en toe krijg je een doorkijk op open zee; een fascinerende landschap, vooral ook vanwege de vele plaatsjes aan die baaien, vaak in de meest exotische kleuren geschilderd.Voor een paarse, naast een knalgele en groene gevel schrikt men hier niet terug.Het verhaal dat langs de zuidkust van Ierland palmen staan klopt; al zijn het kleine, wat zielig uitgevalle exemplaren. Vooral het aantal pijnboomachtigen, zoals je die in Italie en zuid Frankrijk ziet, valt op. Tussen al dat fraaien groen af en toe prachtige villa;s van kapitaalkrachtige Ieren.
De camping in Ballinspittle (zo'n naam verzin je niet) is zo stijl dat ik er met geen mogelijkheid tegenop kan. Tot mijn stomme verbazing gaat men postief in op mijn voorstel om mijn fiets met bepakking en al naar boven te rijden.De campingeigenaar stapt in zijn enorme SUV met achterbak en rijdt mij met mijn fiets omhoog. Als vervolgens deze voortreffelijke camping ook nog eens de goedkoopste tot nu blijkt(8 euro) kan mijn verbazing niet op.