Dag 19: van Ballinspittle naar Cork: Vader Mathias in een heldenrol

Bij het ochtendkrieken tikt de regen al gezellig tegen het tentdoek; dit wordt weer zo'n grauwe, natte dag. Het opvallende is dat het me inmiddels weinig meer uitmaakt. Gewoon de dagelijkse routine, spullen inpakken in de tent, wachten totdat het even droog is en dan de tent zelf inpakken. Als je de binnentent precies oprolt op de plek waar hij die nacht gestaan heeft blijft de bodem droog. Vanwege het weer hou ik me weeer eens niet aan de route over allerlei heuvels maar blijf ik op de hoofdweg naar Cork; dat betekent de eerste helft van de 30 km tergend langzaam klimmen en daarna in vliegende vaart naar de tweede stad van Ierland, Cork. Ik ben er al om twaalf uur.Een saaiere en lelijke stad heb ik zelden gezien. Het valt nog mee dat ze voor mij ooit een standbeeld hebben opgericht. gewijd aan Father Mathew,

maar verder is het een oerlelijke stad met in het centrum allerlei min of meer hedendaagse overdekt centra vol met winkels, maar opvallend is het gebrek aan allure aan de oevers van de Lee, de rivier die het eilandje in het midden van Cork aan beide zijden omstroomt. Overal elders in Europa worden voormalige haven- en industriegebieden omgetoverd tot luxe wijken met dure appartementen en hippe winkels; hier ziet alles er uit zoals een Nederlandse stad aan het water er in de jaren 50 zou uit zien.

De bouwwoede is aan een van de grootste steden van Ierland vooralsnog volkomen voorbij gegaan. Nou hoeft dat niet altijd meteen negatief uit te pakken; het kan een zeer authentieke stad opleveren; maar hier is het de lelijkheid die alom heerst. Behalve een enkele gesloten of knetterlelijke kerk heeft het centrum van Cork niets te bieden.Nergens ook zie ik de aankondiging van live music in een pub. Dat wordt dus treurig loeren in mijn Guinness in het sombere caf'e hieronder het hostel. Het kan niet altijd hosanna zijn!
Wel is vermeldenswaard dat ik net op tijd een oud moedertje weet op te vangen dat door haar zoon naar de auto wordt begeleid. Net voordat ze ter bestemder plekke zijn stort het oudje in. Razendsnel vang ik haar op en steun haar op de laatste meters; dankbaar aangekeken door de zoon. Dit was Father Mathew op zijn best!