dag 24: van Kilkenny naar Kilcullen; van het beste naar het slechtste diner

Nu ik zo ver van de route van Benjaminse ben afgeweken zit er niks anders op dan zelf maar een route richting Dublin te bedenken. Dat lukt natuurlijk wel, maar dan alleen via doorgaande wegen. De voorlaatste dag wordt daarmee meteen ook de saaiste, alleen maar lange, lange wegen. Gelukkig is het zondag en valt de drukte overal mee. En zoals al eens gezegd, de Ieren zijn nette rijders die ruim om fietsers heen rijden ; een gevaarlijke situatie heb ik al die weken niet mee gemaakt, behalve die ene keer dat een fanatieke toeteraar  die ik op een smalle afdaling niet onmiddellijk liet passeren, me bewust afsneed en de berm in reed.
Bij het vertrek in Kilkenny

nog wel een tijdje rond het enorm Kilkenny Castle gewandeld; het meest gave exemplaar dat ik onderweg ben tegengekomen; een enorm ding, al daterend vanaf de 13e eeuw, ooit katholiek bolwerk, begin van het Ierse nationalisme, weer vakkundig de kop ingedrukt in 1650 door Cromwell en in de 19e eeuw verder uitgebouwd tot het imposante bouwwerk dat het nu is, al die eeuw in bezit van de nazaten van James Butler. Bij mijn weten de enige landheren die net zo heetten als hun bedienden!

Na een ongelooflijke saaie 80 kilometer neergestreken in de buurt van Kilcullen op een grasveldje naast een bedrijf; niet de meest ydillische plek, maar het grasveldje lag er keurig bij. ' s Avonds blijk ik te laat om nog ergens in Kilcullen een maaltijd te kunnen krijgen; de drankenwinkel is echter nog open en dus wordt het menu: 2 halve liters bier en een zaak pinda's. Een Snickers die ik nog in mijn tassen vind als toetje. Eigenlijk heel lekker; al haalt het niet bij de lekkerste maaltijd onderweg die ik gisteravond in Kilkenny tot me nam: Irish Stew: puree met een soepje van lamsvlees, wortels, venkel en mierikswortel; voortreffelijk. Een cheesecake taartje toe. Wie had het daar over Spartaans leven?