dag 26 en 27: Dublin; Guinnes en Jameson

Slotakkoord. Ik kan het toch niet laten. Inmiddels heb ik twee dagen Dublin verkend aan de hand van de Rough Guide. Dublin is een opvallend kwieke stad, ook heel Engels aandoend.

Niet raar, want de Engelsen hebben hier tot het begin van de 20ste eeuw de lakens uitgedeeld. De bouwstijl van de Engelsen, met name de Georgische huizenbouw, poets je niet meer de stad uit, of je zou alles hebben moeten afbreken en weer opnieuw beginnen. Het meest fameuze bouwwerk in de binnenstad, het Trinity College

is er door de Engelsen zelfs neergezet om de paapse fratsen van de Ieren er uit te rammen. De intellectuele bovenlaag zou en moest vanuit de Anglikaanse kerk aangestuurd worden. Nu wordt ook duidelijk waarom dat de katholieke kerken in Ierland zo kaal ogen. Die zijn tot het begin van de emancipatiebeweging halverwege de negentiende eeuw verwaarloosd, zo niet grotendeels leeggehaald en afgebroken. Wat je te zien krijgt zijn bouwwerken die ergens eind 19e eeuw weer een beetje opgeknapt zijn. Dat levert nergens indrukwekkende kerkgebouwen op zoals we die op het continent kennen. Nee als trouwe kerkbezoeker (alleen op vakanties) hoef je niet naar Ierland te gaan.
Het Ierse parlementsgebouw vond ik een beetje weggestopt uit het centrum; een mooi gebouw met veel kolommen in Engelse empire-stijl, ook daar.

Verrast was ik door de collectie van the National Gallery; ik stond op een gegeven moment oog in oog met een van de 32 bekende Vermeers: Vrouw leest brief aan het venster.

Ook alle bekende schilders die in Amsterdam een straat naar zich vernoemd hebben, en verder: Rubens, Titiaan, ja zelfs een Carravagio! Tot slot heb ik mij gewaagd aan een whiskey-smaaktest in de Jameson distilleerderij; naast elkaar kreeg je een Johnny Walker, een Jameson en een Jack Daniels. De JW is rokerig (gebrande mout), de Daniels zoet (op basis van corn) en de Jameson mild en zacht (als gevolg van het unieke 3 x distilleren). Je ziet; ik weet er al aardig wat van af. Maar voor de 20 minuten rondleiding moest je dan ook 20 euro neertellen.
Ik was een halve dag kwijt met er achter te komen dat een tocht terug per boot met een fiets naar Liverpool niet mogelijk is. Omdat het me op de site van P&O maar niet lukte ben ik op mijn fietsje maar naar de terminal van P&O gereden. Dat bleek niet de bedoeling. Door de beveiliging werd ik vriendelijk toch beslist van het terrein gehaald. Ook iemand die 1750 km met de fiets hier naar toe is gekomen mag niet met de fiets naar de overkant. Maar gelukkig blijkt Stenalijn het wel  te doen, alleen dan niet naar Liverpool maar naar Holyhead in Wales. Laat dat nou net de plaats zijn waar ' de Neger' Frank Koulen in 1944 ook aan kwam op weg naar Terneuzen. Dat pak ik zodoende door de weigerachtigheid van P&O ook nog mee. Daarna met de trein gezwind naar Hull; ik hoef maar een keer over te stappen. Dan de nachtboot weer terug naar het uitgedroogde kikkerland.
Ierland op de fiets is te doen, maar de volgende keer doe ik toch op een elektrieke!