Ik schrijf dit stukje, terwijl de trage ritmes van het station " The Mellow Beats" van Spotify traag wegfladderen van ons balkon de zwoele lucht boven de Adriatische zee in. Voor mijn neus een fles Griekse rode wijn, die kan wedijveren met elke willekeurige doorsnee Franse wijn. Eerder deze avond sloeg ik na een door H. samengesteld maaltijd vol zogenaamde voorgerechte een stevig glas Metaxa (5 sterren) achterover. Nou, dan weten jullie het wel, het Zwitser Leven Gevoel heeft weer een aanvang genomen. Deze keer in Agios Gordios aan de westkust in het midden van Corfu.
H. heeft Griekenland voorheen al zo vaak doorkruist dat zij mij aan het handje door dit bijzonder land heen kan loodsen. Ik laat het me gaarne welgevallen; na Ierland vind ik het mooi nu eens geleid te worden door een ander.
De avondlucht is zwanger van tijm, olijven, knoflook en vis op ht vuur. Op het terras tokkelen een aantal Grieken zowaar de Dance de Zorba; hoe kitscherig wil je het hebben? Ik vind het allemaal best; de zon zakt bloedrood aan de kim waar ergens de hak van de Italiaanse laars moet liggen; te ver om te zien. De kust van Albanie aan de andere kant is wel goed te zien, die ligt op sommige plekken maar 2 kilometer ver. We zitten in een gebied op de grens van het Roomse en het Byzantijnse rijk; begeerd en veroverd door vele koningen en dogen. Alleen de Turken hebben het nooit te pakken gekregen. Vandaar dat de huizen hier, in tegenstelling tot elders, niet in de Griekse kleuren, blauw en wit geschilderd zijn; dat was immers als daad van verzet tegen de Turken helemaal niet nodig.
Last-minute...? Of vergeten te vertellen vorige week? Smakelijk eten & veel plezier!
BeantwoordenVerwijderen