Dag 5 en 6: Kampeerders zijn hier uitschot!

Even iets recht zetten; zo ontzettend ruk is de internetverbinging in Noord Ierland nou ook weer niet. Het heeft alles te maken met mijn onhandigheid waar het de cyberspace betreft. Ik denk nog altijd dat je altijd een lokale internetverbinding moet hebben; maar dat is natuurlijk helemaal niet nodig. Op mijn telefoon kan ik gewoon de uitslagen van de Tour de France volgen; zowat het allerbelangrijkste nieuws deze dagen. En natuurlijk mijn dagelijkse berichtjes versturen; zelfs dat kan in the middle of nowhere. Gisteren, na een eerste lange etappe (115 km) zat ik echt in the middle of nowhere. Volgens het boekje van Benjaminse dat ik volg, waren er op de hele route 2 campings; de eerste na 87 kilometer; een caravanpark. Wat ik al vreesde bleek waar: ' camping prohibited'  stond er in rode letters onder het bord van het caravanpark.. Ongegrijpelijk dat dit park niet een slaatje wil slaan uit al die fietsers die elke dag weer hoopvol gestemd op dit park afkomen. Wegwezen! is de enige boodschap. Wat hebben caravanbezitters tegen tentjes op hun terrein? Zijn wij echt de paria's van het vakantiewezen; het heeft er alle schijn van. In Schotland ben ik ook al eens van een camping geweerd als bracht ik besmettelijke ziektes met me mee. ER zit niets anders op dan maar weer door te rijden heuvel op heuvel af; het eentonige programma dat al de hele dag geboden wordt en naar ik zeker weet het menu is voor de komende weken; bergje op bergje af.Soms bij wijze van afwisseling: berg op berg af, zoals ik vandaag mocht er varen (dit verslag beslaat 2 fietsdagen).

Gisteren vond ik uiteindelijk de tweede camping, al stond die helemaal nergens aangegeven. Zoiets verderfelijks als kamperen moet niet in het openbaar getoond worden; men zoekt zijn laakbare vrijetijdsbeoefening maar zelf uit Na heel veel gezoek en extra bergjes op en af kwam ik dan toch aan in een groot bos waar men, om de kampeerder extra te pesten, een grote slagboom over de weg had geplaatste. dus werd het tasjes af en tasjes op om daar langs te komen. Als beloning trof ik een camping waar werkelijk helemaal niemand stond. Maar goed; de douches gaven warm water en de electriciteotsaamsluiting gaf stroom. Ik sliep als een roos in de verpletterende stilte om me heen. Vanmorgen laat opgestaan. Onderweg kom ik twee Nederlanders tegen die dezelfde tocht maken. Hoewel ik ze een keer voorbij rij halen ze me snel in en gaan er als een haas vandoor. De mijnheer en mevrouw uit Veenendaal fietsen duidelijk sneller dan deze oude man. Halverweg kom ik ze achterop en eten we gezamenlijk in een pub. Zij gaan de grote lus in het noorden van Ierland maken; ik zie daarvan af. Nog eens 20 kilometer verder (in totaal vandaag maar 60 km) hou ik het voor gezien. In Omagh, waar verder niets aan is, vind ik een heerlijk hotel met eetgelegenheid op de begane grond. Dat wordem vanavond enkele flinke glazen Guinness!