Dag 14: van Doolin naar Kilrush; in het hol van Ierland

Gerard Reve heeft ooit eens ergens de bilspleet omschreven als ' het lichaamsdeel  waar de zon nimmer schijnt'. Zo gezegd heb ik vandaag in het hol van Ierland gebivakkeerd; de omgeving van de Shannon, die - inderdaad - als een soort bilspleet in de onderkant van Ierland geparkeerd zit. Geen zonnestraal beroerde vandaag mijn huid;alles was grijs en grauw. In de badplaats met de onheilspellende naam: Kilkee, namen de bewoners blijkens deze foto zelfs niet eens de moeite hun huis een andere kleur dan grijs te geven, op een optimistje na die de kleur lichtgeel probeerde.( pas als je foto vergroot zie je het)

Een somberder badplaats heb ik nooit aanschouwd, alles was nat en winderig; de temperatuur zal niet hoger dan een graad op 16 hebben gelegen. Het landschap waar ik doorheen reed was als een op een opgefrommelde en daarna op een tafel neergegooide doek; eindeloos veel plooitjes waar ik overeen moest, maar aan het eind was ik nog steeds niet verder dan het tafelblad. IK moest denken aan het kale landschap tussen Domburg en Westkapelle; met dat verschil dat ik de Westkapelse zeedijk een keer of veertig op moest; om moedeloos van de worden. Toen het rond een uur of drie weer flink begon te regenen vond ik het echt niet leuk meer. Ter hoogte van Kilrush aan de over van de Shannon ik er geen zin meer in. Als een verzopen kat stond ik op het marktplein, totdat ik even verderop ineens het woord Hostel zag staan. Via een behulpzame buurvrouw, die duidelijk met me te doen had,werd de eigenaresse van het gesloten Hostel, die enkele huizen verder woonachtig bleek, erbij gehaald. IK bleek de enige gast, afgezien van een andere Nederlander, die ik even later leerde kennen.Die wilde net chili con carne gaan klaar maken en vroeg of ik mee wilde eten; nou, maar wat graag. Zelf sloeg ik snel een fles wijn in en zo zaten we een uurtje later gezellig te kouten, hij en ik. Hij blijkt een gesjeesde journalist die zich met al zijn publicaties over het koningshuis en hoogeplaatse Nederlanders, waaronder directeur generaal Demming, zo onmogelijk heeft gemaakt dat hij niet meer in Nederland woonachtig is. Justitie zit achter hem aan. In Ierland is hij daarom ook zonder vaste woon- of verblijfsplaats en huist nu dus voor een tijdje in dit hostel. Zijn naam laat ik dus hier maar achterwege. In anderhalf uur tijd namen we de hele wereldpolitiek en die van Nederland door. Hij  volgt alles nog op de voet en heeft overal een uitgesproken mening over (net zoals ik trouwens). De fles wijn beinvloedde de discussie danig. Na dit zeer boeiende gesprek moest hij snel nog wat gaan schrijven op zijn blog, waarop hij dagelijks zijn mening over allerlei zake geeft. En ik moest met de mijn ook aan de slag.
De komende dagen wordt hier alleen regen voorspeld. Als dit zo doorgaat stuur ik al mijn kampeerspullen terug naar Nederland en hou ik het voortaan bij hostels. Die zijn hier genoeg te vinden, blijkt. En je komt er nog eens bijzondere figuren tegen!