Onze goedheid kent geen grenzen

We hebben ons vandaag eens van onze beste kant laten zien door een tijde almoezen te geven aan enkele van de talloze bedelaars die overal in Marrakech rondlopen, op de stoep zitten of tegen de muur liggen. Ook voor de grootste moskee van Marrakech, de Koutoubia, zaten er tientallen. Als socioloog heb ik besloten maar eens een grondige veldstudie te doen naar de mate waarin de gelovigen van Marrakech voldoen aan een van de 7 verplichtingen van de Islam: het verstrekken van aalmoezen aan de armen. Welnu, de 0-hypothese dat Marokkanen net zoals Europeanen zich van godsdienstige regels weinig aantrekken kon worden bevestigd. Vrijwel geen enkele uit de moskee komende gelovige gaf wat. Wat dat betreft lijken ze net op toeristen, die kijken gewoon over bedelaars heen. Nou ja, de meesten, soms zie je wel eens toerist naar zijn buidel grijpen. Dat deden wij dus toen ook maar een tijdje. Maar als je een munt in één handje legt, volgt als snel het tweede enz. Ook ik kan dan hard zijn. Ik gaf wat aan een man die met slechts één been en in verband gewikkeld stompje ernaast op een stoep zat. Onmiddellijk stond er een vrouw naast die zei: “en ik dan?”. Ik daarop terug in mijn beste Frans: “Vous? Vous avez deux jambes!” en gaf niks.

Onze goeiigheid was nog niet voorbij, want ik besloot dat we op zoek moesten naar het hotel dat we gisteren niet vonden. Ik zag nl. plotseling op de kaart de naam van het steegje waarin zich dat hotelletje moest bevinden. Aldaar aangekomen kreeg een volkomen verbaasde patron van ons de helft van één nacht logies uitgekeerd, op voorwaarde dat hij onze cancelling niet zou doorgeven aan booking.com. Dat beloofde hij maar al  te graag en scheelde ons de prijs van het verblijf van de helft van onze boeking. We kregen onmiddellijk een grote pot heerlijke mintthee voorgezet om onze weldaden op de dag nog eens te onderstrepen.

Ook Marrakech is een mierennest, maar oogt op de een of andere manier toch iets opener en kleurrijker dan de andere steden, misschien komt dat door de rode leem, waaruit de meest huizen zijn opgetrokken, ook lijken de souks wat wijder, maar dat kan ook komen doordat het vandaag vrijdag (= islamitische zondag) is en een kwart van de soukwinkeltjes gesloten bleef.  Verder zijn er rondom de Koutoubia moskee prachtige rozentuinen aangelegd. Aldaar moest ik weer heel veel moeite doen om een zeer vasthoudende oudere Marokkaan ervan te overtuigen dat we stad  echt op onszelf zouden bekijken.  Na de belevenissen van gisteren hadden we even genoeg van ons diensten aanbiedende noord Afrikanen.

Ook in Marrakecht zie je  moskeeën alom, we troffen een nog mooiere medersa dan in Fez, omdat we nu ook de omringende studentvertrekken konden bekijken; een studentenkamer was niet meer dan een donker hok waarin je een stoel, tafeltje en matras kwijt kon. Maar die kamertjes liggen rond prachtig houtgesneden trappenhuizen die leiden naar een gezamenlijke badkamer en de centrale prachtig geornamenteerde ruimten waarin onderricht in de Koran werd  gegeven.

De koninklijke paleizen zijn alleen herkenbaar aan de 15 meter hoge muren en de aanwezigheid van soldaten om elke paar honderd meter. Ook bezochten we nog de graftomben van de Saadische koningen;  de dynastie die na de Almohiden de macht kreeg in Marokko en zorgde voor een tweede bloeiperiode van Marrakech in de 16e eeuw.

Nu genieten we andermaal van ons prachtige terras. Pierre ligt op een bank met daarnaast een grote cactus te slapen terwijl naast mij het geluid te horen is van tientallen roodborstjes (of zoiets) die in de voerderbak naast mijn tafeltje heen en weer trippelen. In mijn hoofd klinkt dit lied, waarvan ik de lyrics even heb opgezocht; een tekst die aan betekenis niet heeft ingeboet: graag de begeleidende muziek even zelf opzoeken en onderstaande tekst hardop meezingen:

 CROSBY, STILLS & NASH

"Marrakesh Express"

(Graham Nash)

[Intro. (Electric Guitars)]

Looking at the world through the sunset in your eyes
Traveling the train through clear Moroccan skies
Ducks and pigs and chickens call
Animal carpet wall to wall
American ladies five-foot tall in blue

Sweeping cobwebs from the edges of my mind
Had to get away to see what we could find
Hope the days that lie ahead
Bring us back to where they've led
Listen not to what's been said to you

Wouldn't you know we're riding on the Marrakesh Express
Wouldn't you know we're riding on the Marrakesh Express
They're taking me to Marrakesh
All aboard the train, all aboard the train

I've been saving all my money just to take you there
I smell the garden in your hair

Take the train from Casablanca going south
Blowing smoke rings from the corners of my mouth
Colored cottons hang in the air
Charming cobras in the square
Striped djellebas we can wear at home Well, let me hear you now

Wouldn't you know we're riding on the Marrakesh Express
Wouldn't you know we're riding on the Marrakesh Express
They're taking me to Marrakesh

Wouldn't you know we're riding on the Marrakesh Express
Wouldn't you know we're riding on the Marrakesh Express
They're taking me to Marrakesh
All on board the train, all on board the train
All on board