De crisis heeft ook in Nieuw Zeeland toegeslagen

Hanneke praat met een kleine Kauri-boom

Vandaag kan niet stuk. We gaan naar de Treaty Ground vlak boven Paihia; de plek waar de overeenkomst tussen de Britten en de Maori is getekend op 6 februari 1840, tegenwoordig de nationale feestdag van Nieuw Zeeland. Het is een prachtig gelegen landgoed aan de Bay of Islands met wijd uitzicht over de Pacific. Pal tegenover ligt Russel, de plaats waar de Britten voor het eerst aan land gingen. Aan de kant waar we nu zijn ligt de eenvoudige residentswoning in Engelse koloniale stijl waar het allemaal plaats vond. Uit een film die we op een ander deel van het terrein hebben gezien blijkt dat het indertijd allemaal in stijl is gedaan. De Maori hoofdmannen kwamen aan in een kano van 80 meter lang; dat Guinnes book of records vaartuig "avant la lettre" ligt ook op het terrein, evenals een prachtig ontmoetingshuis dat als geschenk door alle Maori gezamenlijk daar is neergezet. Binnen en buiten is prachtig houtsnijwerk te zien.
De stemming komt er steeds beter in. Het weer is prachtig, het landschap liefelijk; met prachtige, stille wegen door een stevig glooiend landschap. Dan ineens rijden we langs staalblauw water met aan de overkant zandverstuivingen die wel duinen lijken. Dat blijkt het geval; ongemerkt zijn we aan de andere kant van het noordereiland gekomen aan de Zee van Tasmanië. We hebben een glorieus uitzicht op de zandduinen waarbij die van Walcheren zandhoopjes lijken.
Daarna draaien we zuidwaarts terug langs de westkust en rijden op een weg die dwars door een regenwoud leidt; onze volgende stop is een boswandeling naar de grootste Kauribomen van Nieuw Zeeland, werkelijk gigantische kolossen met een doorsnee van rond de twintig meter! Het  is opvallend hoe stil het hier is; het toeristenseizoen is duidelijk voorbij, dat was ons bij het bezoek aan de Treaty Grounds ook al duidelijk geworden. De campingeigenaar waar we op een leeg veld ons tentje neerzetten weidt het aan de crisis, die heeft ook in Nieuw Zeeland behoorlijk toegeslagen. Vroeger namen de Kiwis rond de kerst altijd een week of drie vakantie, zegt hij, dat is teruggebracht tot hooguit 5 dagen. Daarom  zie je nu niemand meer. Maar Europeanen zijn er weer opvallend veel, zegt íe.