And the most beautiful was yet to come

We verlaten Haast, het zuidelijkste puntje van de route langs de westkust van het Zuider Eiland. Net zoals gisteren liggen de bergen in de omgeving verpakt in een dik wolkendek. Wat een naargeestige omgeving eigenlijk en dan al die zandvliegjes die al weer aardig huis houden op dit vroege tijdstip. Hoe houdt een mens het hier aan het eind van de wereld onder dit sombere gesternte uit?
Wij in ieder geval niet; we zetten koers naar het binnenland, naar Wanaka, gelegen aan, hoe kan het ook anders: het Lake Wanaka. Al meteen vanaf het bord: National Parc Aspiring begint de zon te schijnen en komen we via de rivier de Haast in een onwaarschijnlijk mooi gebied. De Haast is een rivier met een bijzonder brede bedding die vrijwel helemaal droog staat; niet vreemd, het is zomer en er is al vier weken geen druppel regen gevallen in dit gebied. We krijgen nu ineens ook een veel beter zicht op de besneeuwde toppen van de zuidelijke Alpen; veel beter dan vanaf de route langs de Westkust. We staan op een gegeven moment op een open plek met daarachter de Alpen die ik me meen te herinneren van een veldslag uit The Lord of the Rings. Hoe we ook zoeken in de atlas die alle plaatsen vermeldt waar opnamen van The Rings zijn gemaakt, deze plek kan niet gevonden worden. Maar de plek is er een die in ieder geval zo in de film had gekund. Maar het wordt allemaal nog indrukwekkender als we in de omgeving van Lake Wanaka komen; staalblauw tussen bruin, rood en groen kleurende bergen, prachtig weerspiegeld in het stille water. Halverwege scheidt een heel smalle bergrug dit meer van een ander meer, Lake Hawea. De aanblik van dit meer met zijn hoge bergwand met daarachter nog wat besneeuwde toppen van de Alpen is, het is een cliché maar in dit geval helemaal waar: adembenemend!

We rijden helemaal langs het meer, waarbij we opvallend veel fietsers tegen komen.Deze fietsers blijken allemaal te horen bij een busje van de firma Backtours. Fietsers kunnen, als ze willen, een stukje in het busje meerijden en ergens anders weer met hun fiets afgezet worden; een stuk verder wacht, als ze dat willen, het busje ze weer op. In de bus zit een vrouw die fietsers van een drankje en goedkeurend ruggengewrijf voorziet. Dat vind ik dus een vorm van fietstoerisme waar ik niet voor zou tekenen.  Fietsen hoor je te doen van punt A naar punt B met je bagage bij je. Daarbij moet niemand je tussentijds te hulp schieten. Zweten en lijden horen er nu eenmaal bij. Al met al zie ik al weer helemaal voor me hoe ik later dit jaar (als het in Nederland zomer wordt) er andermaal op mijn ros op uit zal trekken. Wat een luxe; nadenken over je vakantieplannen als je al op vakantie bent; het kan niet op!
Het kan ook niet op met het weer. Het is vandaag zeker een graad of 25, 26 en de zon is andermaal permanent onze metgezel. We rijden door naar Wanaka, ineens een opvallend drukke plaats langs de voor de rest zo stille route. We hebben geen zin hier naar een camping te zoeken, dan leek de camping waar we langs kwamen langs het veel stillere plaatsje Hawea veel aantrekkelijker. We besluiten dus een kilometer of 15 terug te rijden. Een beter besluit hadden we niet kunnen nemen. Op de grote camping komen we helemaal alleen langs het water te staan op een plek die ik gerust de mooiste campingplek ooit zou durven noemen. Kijk maar:

We nemen meteen een duik en pakken de aangebroken fles wijn die we van gisteren nog over hebben. Een eindje verder strijkt een rastajongen met een klein tentje neer. We menen hem op de route al eens eerder gezien te hebben; hij doet alles op zijn blote voeten. Een praatje is snel gemaakt; hij heeft net zijn highschool afgemaakt en maakt nu een reis door zijn land "om zichzelf te ontdekken".  Ons aanbod van een glas wijn slaat hij af; een gezonde spartaanse jongeman dus. Als hij zijn ukelele pakt vraag ik hem om een klein concertje, maar ook dat weigert hij: "too shy" en gaat met zijn gitaartje een eindje verder in de buurt van de hierboven zichtbare boom zitten spelen. Vinden we ook goed. We vinden vandaag alles goed. Het leven is goed. Hanneke trekt een nieuwe fles open: Australische wijn, die is goedkoper en minstens zo lekker als Kiwi wijn.