Autosleutel bijna in het vulkanische meer!

Jarig! Ik wordt wordt wakker in met slingers behangen kamer. Ideetje van Jasmijn. Gisteren heb ik als kado een nieuwe Lonely Planet gekregen. Die komt heel goed van pas omdat ik eergisteren mijn Rough Guide ergens heb laten liggen.
Afscheid genomen van Jasmijn en Lars die vandaag een eind zien komen aan hun droom. Een geweldig stel. Noem woorden als: "combiner" en "paardenranche" en je ziet Jas en Lars voor je. Die gaan het helemaal maken samen waar ook ter wereld.
Ik ga eerst naar de dokter om mijn oren uit te laten spuiten; ik hoor bijna niks meer. Ik ben de eerste klant deze morgen en wordt dus zo geholpen. Als mijn oren zijn uitgespoten hoor ik ineens weer kristalhelder. Wat kunnen sommige kwalen toch gemakkelijk opgelost worden! Daarna gaan we rap op weg en overbruggen zonder problemen de wat saaie rit naar Rototua. We kuieren wat in een heerlijk zomerweer rond het enorme kratermeer.
We willen naar de geiser Te :Puia, onderdeel van het Wakarewarewa complex waar de binnenkant van de aarde aan de oppervlakte komt. Maar omdat het park nog maar anderhalf uur open blijft besluiten we dat uit te stellen tot morgen.
En dan proberen we een camping te vinden. Helaas is er nergens een bordje camping te vinden in "Roto". Een uur heen en weer rijden levert niks op. Bij de toeristeninformatie zeggen ze ons dat bordjes met camping nergens staan in NZ. Ach natuurlijk niet. Iedereen zoekt tegenwoordig zijn plekje op met een Tomtom en rijdt er dan automatisch naar toe. Wij zijn zowat de allerlaatsten die nog werken met een kaart en straatnamen zoeken! Met zulk volk kunnen ze in NZ geen rekening houden. Dat belooft wat voor de komende periode. Enfin. Een camping blijkt wel zeer nabij. Gelegen aan het vulkanische meer. Als je daar met je voeten het zand in woelt voel je warme blubber rond je voeten. In het meer zie je overal bubbeltjes en ruikt het naar zwavel. Op de camping is er plek met "boiling mud" en we gaan heerlijk zitten relaxen in een bak met warm zwavelwater. Totdat ik merk dat ik al die tijd  mijn autosleutel in mijn zwembroek heb laten zitten. Ach nee toch! Snel naar de auto gelopen, maar alles werkt gelukkig nog. Dat was wat geweest als onze enige automatische autosleutel uit mijn zwembroek geglipt was en op de bodem van het vulkanische meer terecht was gekomen.
Daarna vanwege mijn verjaardag Hanneke en mijzelf getracteerd op de heerlijkste maaltijd ooit in een perfect steakrestaurant. Eind goed, al goed.