Auckland wordt in de Lonely Planet omschreven als "Seattle without rain". Welnu, vandaag heeft het een groot deel van de dag geregend en viel de geplande stranddag met ons viertjes dus letterlijk in het water. Geen nood; dan maar naar het geplande 'slechtweer' uitstapje aan de Tamari-boulevard naar de underwater-experience. Hoewel ik in het algemeen een grote aversie heb tegen alles wat zich afficheert als "niet te missen ervaring" was dit er een van de betere soort. Een tunnel van plexiglas leidt je door een enorme bak vol haaien en andersoortige in de Pacific levende vissen. Heel mooi gedaan, al moet gezegd dat ik dit al eens eerder heb gezien in Blijdorp in Rotjeknor voor een fractie van het bedrag dat we hier neer moesten tellen. Dat is toch een punt: het ongelooflijke prijspeil van alles wat aan het toerisme raakt. Daar moet het toeristenbureau van NZ toch eens rekening mee gaan houden; NZ prijst zich op deze manier nog eens de markt uit. Een weliswaar fors uitgevallen biertje op een van de trendy terassen in het havendistrict kost 8 euro! Dat betaal je in Europa hooguit pal onder de Arc de Triomf!!
Omdat het na die dure biertjes nog steeds maar vier uur in de middag is besluiten we nog een bezoekje te gaan brengen aan Mount Eden, de oude vulkaan vlak onder het centrum van A. Een beter besluit hadden we niet kunnen nemen. De vulkaan biedt met zijn nog geheel in tact zijnde kratermond (heilige grond volgens de Maori's die niet betreden mag worden) een onwaarschijnlijk mooie blik op Auckland. Zo toont deze stad zich dan eindelijk toch van zijn hartstochtelijke kant. Als de zon de conus half verlicht en de stad daarachter voor het eerst vandaag in een fleurig licht stelt levert dat een onvergetelijk beeld op.
Iedereen van ons lijkt de spiritualiteit van deze plek te ervaren; de stemming is opperbest!
Aan het eind van de middag zijn we gaan eten in de leukste straat van Auckland, de .... ; een beetje vergelijkbaar met de Nieuwe Binnenweg in Rotterdam; een afwisseling van eettentjes, boetiekjes, platenzaken en op straat kleurrijke figuren, drag queens, zwervers etc. Al moet gezegd worden dat in vergelijking met andere wereldsteden het aantal echte zwervers maar heel klein is. Nieuw Zeeland is een keurig aangeharkt land in dat opzicht. Het wordt na lang zoeken (het merendeel van het gezelschap wil nu wel weer eens een Amerikaanse steak eten) toch een Mexicaan. Vandaag heeft Lars het stuur van me overgenomen. Nadat ik vanmorgen met het uitparkeren onze mooi Hyundai een forse scratch aan de voorkant heb bezorgd (het begint nu al een beetje een ingereden auto te lijken) is Jasmijn gerustgesteld als Lars het van mij overneemt. En ik moet toegeven, de flair waarmee hij door de stad laveert doe ik hem niet na. De jeugd heeft ook hier de toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten