Mijn lichaam begint zich op de geografie hier in te stellen.
Vandaag ging het hetzelfde rondje als drie dagen geleden alweer sneller; de
flanken leken wat minder steil dan toen. Die ervaring heb ik elke keer overal;
de eerste keer rij ik zo’n flank ronduit harkerig op, nu voel ik me alweer een
beetje Frederico Bahamontes. Ik reed zelfs een rennertje voorbij, een groter
genoegen kan me niet bezorgd worden. Dat ik vorige keer een grote groep renners
niet kon bijhouden is dan weer snel vergeten.
De rest van de dag doen we niet veel. H. kijkt op de laptop
naar een film over het carnaval in Venlo en zit af en toe een traantje weg te
pinken. Venlonaren zijn allemaal verknocht aan hun stad op een manier die met geen enkele andere stad te vergelijken is. Vooral met Carnaval speelt dat op. Iedereen kent de tientallen liedjes van vroeger, jong
en oud, waarvan er een aantal van de hand van Pa Tuur Luxembourg zijn geweest.
Volgend jaar, zo heeft de familie L. besloten, gaan we met zijn allen naar de/het
carnaval in Venlo. Dus geen Spanje dan rond deze tijd!!
’s Avonds bekijken we de eerste aflevering van Homeland.
Weer zo’n serie waarvan we nu al weten dat we er aan verslaafd zullen raken.
Gisteren hebben we de eerste serie van The Crown afgerond. Gelukkig schijnt
daar inmiddels een tweede serie van te zijn, die gaan we onmiddellijk bekijken
als we terug zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten