We stoten elkaar tegelijkertijd aan. Een vrouw achter een
kinderwagen met een shagje in haar mondhoek. Dat zie je bij ons niet meer. Ik
heb haar dat shagje een paar minuten geleden zien rollen op het terrasje, waar
wij ook zitten. Vlam erin, in de mondhoek, en gaan met die banaan, in dit
geval, met die kinderwagen. Net zoals auto’s hier. Die stinken een uur de wind
in. Dat merk ik als ik op mijn ros op de weg zit. Ik vroeg mij vaak af waarom
wielrenners hier rijden met een sjaal voor de mond. Dat zal vanwege de kou
wezen, dacht ik aanvankelijk, die Spanjolen kunnen niet tegen kouwe wind, maar
nee, ze hebben gelijk; het heeft te maken met de vieze lucht die uit de
uitlaten komt. Ik denk dat de helft van het wagenpark hier nog diesel rijdt, en
zij die benzine tanken, rijden met een vuile motor. Wij in Nederland letten op de co2 uitstoot; de Spanjaard zit er niet mee, zo lijkt het.
Maarrr… laten we wel wezen, de Hollanders die zich naar de Spaanse Costa
begeven, zijn met hun vliegtuigen nog altijd de kampioen vervuilers. Niet de
Spanjaarden in hun brikken, maar wij in onze glanzende jets zijn de grote
vervuilers!
Dit gezegd hebbende stellen we vast dat de opwarming van de
planeet gestaag doorzet en dat het in Spanje alweer hoog zomer is. Vandaag is
het om half zes in de middag 20 graden; we brengen een deel van de tijd door, samen
met honderden Spanjaarden, op het strand. Het is vandaag, zaterdag, veel
drukker dan op andere dagen. Half Granada is hier neergestreken. We krijgen ineens een beeld hoe het hier in de
zomer moet zijn als al die nieuwe appartementen bezet zijn met vakantiegangers.
De terrassen zitten vol, de eettenten ook. Het schaarse personeel loopt zich de
benen onder de kont uit. H. nipt aan een Rooibosthee, ik aan een ‘Ster van
Galicië’(recht toe recht aan biertje) met een bordje met boccerones
(gefrituurde ansjovisjes); nog steeds de lekkerste laat-in-de-middag –snack die
er is. Ik heb er dan alweer 3 kwartier draven op zitten. Dat ging vandaag slalommend
over de volle boulevard. Slechts één Spanjaard volgde mijn voorbeeld, de rest,
jong, oud, kinderen, bejaarden, kinderwagens, stepjes, wandelt kalm aan in dichte drommen langs de
zee. Nee, de Spanjaarden komen niet om van de stress. Wij evenmin trouwens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten