Al dat gemopper was niet helemaal op zijn plaats

Al dat gemopper over die fietsenmaker bleek toch niet helemaal terecht.  Eerlijk gezegd liep mijn fiets, op een paar haperingetjes na, als een naaimachientje de berg op. Het heeft dus toch wel effect gehad; die schitterende nieuwe roos van metaal op mijn achterblad.

Alleen al het gezicht van zo’n set versnellingen maakt me opnieuw verliefd op mijn fiets, een Cube CGT. Alweer drie jaar oud, maar voor mij nog als nieuw.  Zo zie je maar hoe snel de stemming weer kan omslaan.

Terwijl in Nederland de Siberische ijswinter in aantocht is, zakken hier de temperaturen nu ook enigszins. De zon blijft onverdroten schijnen, maar de wind trekt aan; het wordt allengs frisser. In een lange afdaling boven in het gebergte hier achter ons, de zee nog steeds heel ver weg in het zicht, verlangde ik zelfs even naar een jasje;  de wind woei door mijn lijf.

Ik ben alweer om twee uur terug bij de Lidl, net buiten het stadje, alwaar H. me telkens met de auto ophaalt. De kringelende weg omhoog naar ons huisje is zo steil en zo lang, dat ik me daar niet aan waag, al zag H. vanmiddag op haar weg naar beneden een fietser die er toch mee bezig was; mij niet gezien.

Pas vandaag kom ik er achter dat je ook heel goedkoop, zeg maar voor niks, met Nederland kunt bellen via What’s App. ‘Welcome tot he world’ is H.’s droge commentaar op mijn ontdekking. Meteen maar even mijn broertje Huub gebeld. Die heeft na een valpartij tijdens een ski-les even zijn eigen uit de kom geschoten arm teruggeduwd. Auwauw!

H. doet ook een ontdekking. In dit gebied wordt een vreemde vrucht gekweekt die het houdt tussen een appel, een mango en een banaan; de custard appel, in het Spaans de Chirimoya! Morgen, onze voorlaatste dag hier, gaan we daarnaar op jacht!