De omgeving uitgeplozen

Dicht bij huis hebben we de afgelopen twee dagen ons werk als toerist goed gedaan. Zowel Salobrena als het 60.000 inwoners tellende Motril hebben we met een bezoek vereerd. Salobrena is een stapelingvan witte gebouwen tegen de heuvel waarop een Arabisch fort ligt. Als we na veel gepuzzel de toegangspoort bovenop hebben ontdekt, blijkt het fort alleen tussen 10 uur en half twee geopend. Wel elke dag. We moeten dus nog een keer terug. Onderweg zien we een mooi plein tegen een kerk met een poort die duidt op de oorspronkelijk Moorse invloed op dit gebouw. Pas rond 1500 zijn de laatste Moren Spanje uit gewerkt, dus die invloed zie je nog op veel plaatsen; het meest opvallend natuurlijk in het Alhambra in Granada.Hoe hoger we komen, hoe mooier de voordeuren en dus de huizen er uit zien. Beneden woont het plebs, boven de elite. Behalve pal tegen de burcht aan, daar zijn de huisjes weer heel kleiin en eenvoudig. Bovenop hebben we een prachtig zicht op de kust die hier een hoek van 60 graden maakt en aan de andere kant de witte toppen van de Sierra Nevada. De lucht is inmiddels staalblauw. In de namiddag bezoeken we Motril, waarvan het gidsje weet te melden dat daar ooit Koning Boudewijn van België een optrekje had. De stad oogt zo op het eerste gezicht wat rommelig en diffuus, maar daar komt verandering in als we aan de kant van de zee een heuvel zien oprijzen met daarop een kapel. Daaromheen is een imposante palmentuin aangelegd, zoals we hem nog niet eerder zagen. Honderden palmen omzomen een pad dat nergens naar toe leidt. het fraaie park eindigt in een rommelige verzameling sportveldjes. Ook het doorzicht naar de omliggende fabrieken oogt niet echt geweldig, maar goed, er is minstens honderd jaar geleden een poging gedaan om Motril een indrukwekkende centrum te  geven.
Her en der lopen kinderen in gekke pakjes; ook hier is het carnaval, maar behoudens wat gedoe voor kinderen in een grote tent is er verder van carnaval niks te merken. Nou ja, het is pas vrijdag.

Op zaterdag is er een heel ander feest aan de gang; het grote hengelfestijn op het strand van Solabrena. Het strand is over een lengte van enkele kilometers ingedeeld in vakken van telkens 50 meter waarin een visser met al zijn hengels opgesteld staat. Daarachter een lint waar niemand overheen mag. Om de honderd meter bewaakt een commissaris in een geel of oranje hesje de visplek. We lopen op ons gemak over de boulevard waar het vanwege het late middaguur ineens veel drukker is dan andere dagen. We zien dat langs de hele boulevard splinternieuwe vakantiecomplexen zijn opgetrokken, in de zomer zal het hier ongelooflijk druk zijn. Nu in de winter, lijken vrijwel alle appartementen op slot. We smikkelen een ijsje onder de zacht wuivende palen tegen een ondergaande zon. Ach, wat is het leven toch goed.