poepen naast de afwas

dinsdag 21 en woensdag 22 september

Dinsdag is rustdag voor H. die zich langs het zwembad van de verder tamelijk aftandse camping in Chateauneuf de Cadagne neervlijt. Alles ziet er uit of het decennia geleden is aangelegd en sindsdien nimmer vernieuwd. Om de camping binnen te komen moet je met je auto door een geul waarbij je met het chassis telkens op de bodem klapt. De slagboom is helemaal doorgeroest en bij de toiletten moet je je drol draaien pal naast de plek waar iemand anders de afwas staat te doen. De campingeigenaar is zelden of nooit op zijn kantoortje te vinden, dus je moet alles maar zelf uitzoeken. Na 2 dagen ontdekken we pas een hok waar je ook kunt poepen zonder afwassers te hinderen. 

Ik begeef me op mijn elektriek richting het Luberongebied, alwaar ik enkele stevige hellinkjes moet bedwingen. Mijn GPS houder begeeft het waardoor ik op de hobbelige wegen er niet op kan kijken. Het aanhouden van de verkeersluwe weggetjes is daardoor niet meer mogelijk. Het laatste stuk van de 80 km van vandaag moet ik over overvolle wegen terug naar de camping, geen onverdeeld genoegen.

Woensdag

Toen Filips de Schone, koning van Frankrijk, in 1300 genoeg had van al die kerkstaatjes en kloosters die alsmaar weigerden belasting te betalen, en de eerstvolgende paus voor het eerst geen Italiaan, maar een Franse bisschop bleek, vond hij het tijd om die nieuwe paus, Clemens V, te bewegen Rome de rug toe te keren en een zetel te gaan neerzetten in Avignon. Aldus geschiedde, 10 pausen achter elkaar, vrijwel allemaal Fransen, bleven in Avignon ergens tussen 1302 en 1375.In die 75 jaar werd er door achtereenvolgende pausen een geweldig paleis neergezet, even vol pracht en praal als het om die reden verguisde Rome. Kloosters werden onteigend en de gouden kelken omgesmolten tot gouden munten met de afbeelding van de Franse koning er op. Hier is het Paleis der Papen. 

De halve dag dwalen wij aan de hand van wat werkelijk zeer geavanceerd mag worden genoemd, met een tablet door de vertrekken. Op de tablet wordt bij binnenkomst in elke zaal een 3 d presentatie gegeven die een beeld geeft van de inrichting van de de zalen destijds. Opvallend dat op elke presentatie de tafels hoog opgetast zijn met overvolle schalen en kelken. Alleen de dames van plezier en jonge jongens die de kardinalen prettig bezig hielden worden ons onthouden. We dwalen door de pauselijke tuinen die nog maar zeer onlangs in ere zijn hersteld en vol staan met de geurige kruiden van de Provence. Ik ruik tijm, rozemarijn, venkel, salie en oregano.

's middags doen we wat alle Fransen elke dag lijken te doen, uitgebreid tafelen met wijn en zo. Daarna zijn we een paar uur niet  vooruit te branden en rusten in elke parkje uit onder de bomen. Die parkjes zijn er talrijk, dus dat komt goed uit. Een enorme klim naar een hoog gelegen paleistuin leidt tot prachtige panorama;s over de Rhone, de beroemde Pont d'Avignon en jawel, prominent in de verte, de Mont Ventoux met zijn witte kap. Helaas net te ver om er op de fiets naar toe en vervolgens tegenaan te gaan. Dat is er dus afgelopen dagen niet van gekomen.