Ik vertrek, en dat voor de tweede keer

 donderdag 2, vrijdag 3, zaterdag 4 september

Donderdags rijden we een fraaie rit  van het meer van Annecy naar de Haute Provence, alwaar ik vlakbij Sisteron een heel klein mini campinkje heb gevonden, gerund door Nederlanders. Links en rechts glijden Alpenreuzen aan ons voorbij, we zien zelfs even de besneeuwde top van de Mont Blanc. Naarmate we de Provence naderen worden de granieten massiever vriendelijker, lager en groener, de menselijk maat keert als het ware terug. De tot gastenverblijf omgebouwde boerderij wordt gerund door een echtpaar, waarvan de man ooit gitaar speelde in de Bintangs, oudjes onder ons kennen deze in ruige blues gespecialiseerde evenknie van de Q65 en Cuby and the Blizzards nog wel van de hit: Ridin' on the L + N, waarbij niemand wist waar die letterx voor stonden (althans ik niet). De man, Jan, is dus alweer een paar jaar ouder dan ik, want als 16 of 17 jarige speelde je nog niet in een band. Het klopt, de man is 75. Terwijl wij zijn boerderij met prachtige omgeving en zwembad bewonderen,

deelt hij bij de middagborrel doodleuk mee dat wij op enkele familieleden na waarschijnlijk de laatste gasten zijn die dit hemelse verblijf met een bezoek mogen vereren. Ik herinner me dat ik ooit met Wilma en de kids de eerste kampeerder was op een  gloednieuwe camping in Tsjechië, maar ergens de allerlaatste gast zijn, dat hadden we nog niet meegemaakt. Jan en Marijke vertellen, waarschijnlijk voor de duizendste keer hun "Ik vertrek" verhaal waar alle ingrediënten uit mijn lievelingsprogramma in voor komen. Toen een sneeuwstorm het dak er bijna afrukte en later slagregens door het dak naar binnen kwamen wilden ze eigenlijk naar NL terug. Een toevallige passerende Nederlander die in de buurt woonachtig was en eens poolshoogte kwam nemen sleepte ze erdoor. En hier zitten ze dan in hun kroonjuweel, maar wel binnenkort verruild voor een gelijkvloers appartement in de buurt van het stadje Sisteron, een paar kilometer verderop.

Vrijdag is het zowaar een bewolkte dag. We brengen in de regen een bezoekje aan Sisteron en bekijken de merkwaardige berg waar het stadje tegenaan ligt, een grapje van God zullen we maar zeggen. 's Avonds gaan we eten in een knus restaurantje.

Zaterdagmorgen plonst H. in het zwembad en ga ik op mijn GPS de omgeving verkennen. Ik maak een prachtige tocht van door het ruige bergland precies op de grens van de laatste restjes van het Alpengebied en de Haute Provence.

's middags wordt het stralende blauw andermaal ingeruild voor een aantal donkere wolken waaruit uiteindelijk maar een spatje regen valt, vergezeld van een prachtige regenboog, dan dan weer wel.