Helplessly hopin, wish you were here

maandag 6 september

Als je aan zuid Frankrijk denkt, dan hoop je op rijk gevulde lange tafels in de zwoele zomeravond, met goed gevulde wijnflessen, en op de achtergrond gitaarmuziek. Welnu, zo;n avond hebben wij gisteren niet ver van het zwembad van Jan en Marijke Wijte op hun prachtige boerderijcomplex meegemaakt. Zoals ik eerder al vertelde, gaan Jan en Marijke er mee stoppen, nu ze beiden over de zeventig zijn is het mooi geweest en verhuizen ze naar een kleinere, gelijkvloerse woning vlakbij Sisteron. Dus werden alle vrienden die in het verleden hebben meegeholpen met de gigantische verbouwing van de oorspronkelijk zeer vervallen boerderij opgetrommeld om een denderende slotavond mee te maken. Sommige waren uit Nederland  overgevlogen. En wij, als volkomen vreemd aangewaaid stel, mochten als laatste campinggasten mee aanzitten. Voorbii kwamen de voortreffelijke wijnen, Franse lokale biermerken (ook hier floreren de lokale brouwerijen inmiddels enorm), de meloen met feta, de aardappelsalade, de zalmsalade en de couscous van Hanneke met abrikoosjes, courgettes, paprika en munt, dat laatste geplukt achter onze tent. Het werd een fantastische avond. Na enkele druppels hield de oranje kleurende avondlucht zich verder koest en konden gastheer Jan en zijn muzikale vriend Pierre, geen Fransman maar een Amerikaan die zich in de buurt gevestigd heeft, aan een spetterend slotconcert beginnen. Om te starten met 'Wish you were here' van Pink Floyd en Angie van de Stones. Verder passeerden Johnny Cash, JJ Cale, Clapton en als kers op de taart een eenmalig en uniek ongeoefend optreden van onze eigenste H. in duet met Pierre in 'Helplessly Hopin''  van C,S,N en Y. Bijgaand enkele filmpjes om beeld, geluid en sfeer mee te krijgen.

Jan, ooit lid van de Bintangs, speelde op zijn ooit voor 5 euro op een brocanterie gekochte gitaar de sterren van de hemel. De naadloos uitgevoerde solo van Mike  Knopfler in 'Sultans of Swing' bleef nog lang in de avondlucht nagalmen. Amerikaan Pierre bleek een wandelend  Great American Songbook, waarin alle bekende popmelodien, maar ook country en New Orleans Style op afroep beschikbaar waren. Jan improviseerde rustig mee of hij die nummers al jaren kende. En dat niet alleen op gitaar, ook de steelguitaar en mondharmonica's (eentje voor elk accoord} gingen hem gemakkelijk af. Ondertussen werd ik steeds aangeschotener en raakte na afloop met Pierre in wereldwijde, diepzinnige filosofische discussies verzeild. Nadat alle wereldproblemen waren opgelost, gingen wij meer dan tevreden huiswaarts, d.w.z. naar onze vouwwagen aan de andere kant van het zwembad.