dag 8: in de wolken

Op het barbaarse tijdstip van 02.00 uur vertrekken we met onze gids om de Piek van Adam te gaan bedwingen. We zijn niet enigen. Om ons heen zien we  groepjes met zaklampen dezelfde kant op gaan. Via enkel brugjes over klaterende stroompjes komen we bij een hal, waar een monnik ons bij het prevelen van wat gebeden een wit draadje om de pols knoopt, waarbij vooral de donatie aan de berg niet moet worden vergeten. we pompen 1000 rupi (5 euro) in de doorzichtige doos op tafel. Daarna gaan we daadwerkelijk op pad, eerst nog langzaam stijgend, af en toe enkele treden en dan weer enkele tientallen meters vlak, maar al spoedig komen de strappen dichter op elkaar te liggen en worden de treden stuk voor stuk hoger, zodat je je lichaam telkens een zwiep moet geven om bij de volgende stap te komen. Na een half uur zijn we allebei doodop en hevig aan een adempauze toe. De lucht is kraakhelder, we zien niet alleen de sterren maar ook de nevel van de melkweg. Van luchtvervuiling hebben ze op deze plek in de wereld nog nooitgehoord. Af en toe passeert ons zwijgend een groepje wandelaars. Als we vragen waar ze vandaan komen horen we: New Zealand, Russia, Germany, Porugal. De Nederlandse buren waarmee we de voettocht zijn begonnen, zijn al heel snel uit beeld verdwenen, die gaan duidelijk veel sneller dan wji en hadden van meet af aan al niet zoveel behoefte aan die babbelzieke Strousen. Op een geven moment geeft onze gids een waarschuwing, in de hoek van een trap ontwaart hij een lange zwarte slang met witte ringen op de huid. ' A very poisonous one'  waarschuwt hij ons. Roos gaat naar mijn smaakt veel te dicht met haar telefoon op het beest zitten om een filmpje te schieten. Dat van die slangen blijkt dus een terecht waarschuwing te zijn geweest. Ik ben blij dat wij een lokaal bekende gids in de arm hebben genomen. Gaandeweg wordt het tempo trager en moeten we vaker uitrusten. Halverwege ga ik geloven dat we het nooit zullen halen. De gids maant echter tot een langzemer tempo en meer rustpauzes. Hij vertelt er wel met enige sardonisch genoegen bij dat hij zelf de tocht soms twee maal per  dag doet en als het moet in anderhalf uur boven is. Met meer pauzes gaat het inderdaad beter en heel langzaam komt een fauw schijnsel in beeld, de plek aanduidend waar zich de top moet bevinden. Inmiddels zien we rondom ons heen de vage contouren en lichtjes van de omgeving opduiken. We komen duidelijk steeds hoger, In de verte ontwaar ik het zwakke schijnsel van wat een stad moet zijn. Op stopplaatsen knopen we gesprekjes aan met lotgenoten uit Rusland (opvallend veel Russen overal) en Portugal. En dan ineens zegt de gids dat de top nog maar 300 meter ver is. We zitten al een tijdje op het zwaarste, stijlste stuk. Maar omdat er hier leuningen naast de treden zijn aangebracht waarlangs je je kunt optrekken gaat het me eigenlijk een stuk makkelijker af. Bovendien bestaat er blijkbaar ook zoiets als in je ritme komen tijdens het trappenlopen. Zonder al te veel moeite doen we die laatste honderden meters en staan we, nog ver voordat de zon op komt, met een zestig tal anderen bijeen achter een muurtje uit de wind boven op de top. Terwijl het tot dan toe heel helder pas, komt, terwijl het licht wordt, ineens een nevel opzetten , zodat we op het moment supreme ineens helemaal in de mist zitten. De zonopkomst en beloofde magische driehoekige schaduw van de top op het landschap gaan volledig, letterlijk, de mist in.
En dan komt de afdaling, die eigenlijk nog zwaarder is dan de beklimming. Allerlei spiergroepen in de bovenbenen en kuiten beginnen alarm te slaan. Knikkende knieen bestaan letterlijk.Als we weer  terug beneden zijn, de zon staat inmiddels hoog en de top is vanaf beneden kraakhelder zichtbaar, zelfs de tempel bovenop, staan mijn voeten in brand en zijn de laatste 2 kilometer een ware hel. Hoe vlakker het parcours, hoe meer moeite ik heb me voort te slepen. Roos gaat het ogenschijnlijk aanzienlijk makkerlijker af. In het hotel duik ik op min bed en kom daar de rest van de dag niet meer van af. Buiten begint het te regenen en dat doet het verder de