Totaal aantal pageviews

maandag 29 juli 2013

miserabel meurende meuk

dag 28 St. Romain de Jolinas - Meyrieu des Etangs (50 km)
De storm waar we gisteren tegen optornden was de aankondiging van de weersverandering van
vandaag: een wolkendek, waaruit in de loop van de middag een stevig onweer met regen zullen
voortkomen. Maar tegen die tijd zitten we al weer veilig op een camping. Het is met die
bewolking redelijk koel; dat komt ons heden goed van pas. De tocht voert ons
naar de uitlopers van de Dauphiné, dus dat is weer stevig klimmen. Vandaag zelfs 8 hellingen
van 8 procent! Nina pakt ze allemaal zonder morren.Van ver af zie je een tamelijk recht op
zittende dame die met dansende trapbewegingen haar fiets omhoog duwt; niet snel maar wel
effectief. Nooit stapt ze af. En zo zitten we aan het eind van precies vier weken al stevig
onder Lyon met 1850 km op de teller! Als ik mezelf in de spiegel zie, zie ik een magere man
met een witgrijze baard. Hoe zou het met het gewicht van Nina zijn? We zijn nergens een
weegschaal tegen gekomen. En ze wil alleen op die van haar moeder gaan staan, dus dat wordt
nog weken wachten als ze haar plannen om door te rijden naar Santiago door zet.de onverzet-
telijkheid waarmee ze de hellingen neemt overtuigt me er steeds meer van dat ze het ook echt
gaat doen!

dag 29 Meyrieu - Hauterives ( 51 km)
De hele nacht regent en onweert het.  Volgens de gids zijn we in het gebied gekomen waar
het zomers bijna niet regent. Maar niet heus dus.
Wat is het enige dat je kunt doen als het regent als je wakker wordt? Juist, in je slaapzak
blijven liggen totdat het met regenen opgehouden is. Om half tien was het zover. Inmiddels
was alles in mijn tent vochtig en hing er een miserabele meurende meuk geur. Op mijn vraag
of dat in Nina's tent ook zo was kreeg ik als antwoord dat het bij haar naar viooltjes rook.
Is dat dan toch het verschil tussen mannen en vrouwen. Hoe dan ook, ik pleurde alle klamme
zooi weer in mijn Ortlieb's die van buiten inmiddels droger zijn dan van binnen. Bijkomend
voordeel is wel dat de temperatuur tot Nederlandse waarden is gedaald; rond een graad of
20. Dat is heerlijk koel fietsen. Dat komt goed uit als je bijna 8 km klimmen achter elkaar
voor de boeg hebt in een overigens schitterend gebied.Heel in de verte zien we af en toe
het alpenmassief rond Grenoble opdoemen.
we rijden door het Rhonedal met aan beide zijden heuvelruggen, één daarvan moeten we straks
over. Stel je bij het Rhonedal niet louter een vlakte voor. De uitlopers van de gebergten
aan weerszijden zorgen voor de nodige nijdige klimpartijen. Maar in deze temperatuur lijken
die nauwelijks vermoeienis te geven. Ik drink ook ineens veel minder water dan andere dagen
en die verpletterende dorst is ineens ook weg. In een barretje overweeg ik voor het eerst
om koffie te bestellen in plaats van kouwe cola. Maar ik doe toch weer het laatste. De Coca
Cola Company heeft aan mij toch maar een goede klant elke fietszomer.
En omdat Ice Thea volgens mij van dezelfde firma komt draagt ook Nina haar steentje bij tot
de aandelenkoers van de Coke Company.
We klimmen veel maar hebben vandaag ook kilometers lange afdalingen. Daar doe je het allemaal
voor: om soms een kwartier lang op je fiets zonder motorgeluid door bochten te zweven ter-
wijl je nauwelijks een trap doet. Dat heerlijke gevoel is slechts voorbehouden aan diegenen
die bereid zijn een half uur achtereen naar boven te zwoegen. Voeg daarbij de prachtige
landschappen (groen en geel zijn hier anders dan in Nederland, dat had Van Gogh ook door)
en je begrijpt waarom ik altijd weer aan fietsvakanties begin.
In Hauterives bezoeken we het Palais Ideal van facteur (postbesteller) Cheval. 33 jaar heeft
deze ongeletterde postbode besteed aan een bouwwerk dat een kruising is tussen de Burubur,
een hindoetempel, de Sagrada Familia van Gaudi en de Efteling. Allemaal ontsproten aan de
ongebreidelde fantasie van iemand die buiten zijn postronde van 32 km per dag nooit met eigen
ogen iets van de wereld had gezien, maar in zijn eigen bouwwerk waande hij zich in Afrika,
India en de Orient. Naïeve kunst noemt men dit. Ik noem het een ode aan de kracht van de
fantasie.


s




2 opmerkingen:

  1. Hoi superhero's.

    Allereerst wederom mijn complimenten voor jullie doorzettingsvermogen. Het begint saai te worden want ik zeg dit elke keer. En voordat de veren straks uit al jullie openingen groeien door dit soort opstekers, stop ik daar maar mee. Jullie weten dat ik (en met mij Lottie als trouwe lezer) jullie superhero's vinden.
    Genoeg daarover dus. Wat betreft Pont de Barret, lief, helaas pindakass, jullie fietsen daar wel langs, maar er woont niemand die ik ken. Was abuis met een andere plaats. Dat leg ik nog wel uit. Anders had ik jullie zeker daar langs gestuurd voor een warm onthaal. Dat kun je wel aan mij overlaten. Maar goed, dat warme onthaal moet nu nog even wachten tot je weer terug bent Tjeu en Nina: stoer dat je verder wil fietsen.
    Ik wil AL je verhalen horen en jou wacht uiteraard ook een warm welkom bij thuiskomt. In drievoud neem ik aan, bij je ventje, je moeder en bij mij.
    De eindstreep is in zicht, je zult verrukt zijn bij het zien van opeens: LA MER! Doet je veel meer dan wanneer je hier naar het strand fietst...dat herinner ik me nu nog goed van vroeger. Kus voor allebei en zet hem op! XXX Hanneke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jullie zijn goed bezig! Ik ben trots op jullie :)
    xx Jasmijn

    BeantwoordenVerwijderen