NB NIET OP DE TIKFOUTEN, ONDER MOEILIJKE OMSTANDIGHEDEN TOT STAND GEKOMEN
Op de eerste dag ontmoeten we fietsv ijland nummer één. Vooral langs het
eerste stuk, de kuststrook van Bresjes tot Cadzand Bad laat hij zich goed voelen,
meteen een mooi moment om Nina de kunst van het waaierrijden kundig te maken.
Het genereuze aanbod van een vette verse haring in Cadzand Bad slaat ze af.
Toch maar liever een broodje gezond. Een goed begin van de therapie die we
samen zijn aangegaan. Langs het kanaal van Sluis naar Brugge gaat het gezwind.
In de geboortep-laats van Lamme Goedzak en Tijl Uylenspieghel nemen we een
middeleeuwse break. De aanblik van Brugge vanaf de keiwegen die ons langs
allerlei kanalen naar de binnenstad voeren is meesterlijk. Brugge was voor zijn
tijd een enorme stad, het New York van de jaren rond 1500. We vinden een
camping op een grasveldje naast een plaats voor campers; helaas geen douche of
toiletten. Ons eerste vredige avondeten op de eenpitter wordt wreed verstoord
rond een uur of negen als een gebochelde dienstklopper ons op verhitte toon
commandeert “op te krassen”. Wat te doen? Gelukkig vinden we een adres van een
andere camping bij de ingang met een telefoonnummer. Binnen een kwartier vinden
we alsnog een echte camping.
Dag 2 voert ons naar Nieuwpoort, bekend van de “slag bij… in
1600”, maar ook de plek waar de Britten en Fransen aan de ene kant en de
Duitsers aan de andere kant elkaar tegenkwamen in de eerste wereldoorlog en
zich ter plekke 4 jaar ingroeven. De tocht gaat gezwind, al hebben we zonder
kaart nogal wat moeite de weg te vinden. Dan komt mijn oude orientatiegevoel
van pas; gewoon het westen aanhouden. Hoewel er geen zon te zien is bereiken
we, zij het met een wel heel brede boog, Nieuwpoort. Aldaar wordt het grijzer
en grijzer, het begint te motregenen. Op de moderne camping hebben ze nog nooit
van pinnen gehoord en moet ik om de boodschapjes uit de campwinkel te betalen
toch nog even 5 kilometer naar Nieuwpoort. Maar de eieren, varkenslappen en gebakken
aardappelen, allemaal op één pitje bereid, smaken er niet minder om. De fles
wijn iets te snel leeg gedronken; garandeert een goede nachtrust.
Dag 3 begint zoals de tweede eindigde, met een gestaag
vallende miezerige regen. Het is koud en klam, kortom het ideale kampeerweer.
WE gaan toch maar eten op enigszins beschut staande kampeertafels bij de
bakker. En weer wordt het een vorstelijk ontbijt met de inmiddels welbekende
eieren. Een langgesprek over eten en eetlust. Nina denkt dat ze een gebrek heeft
aan het “vol gevoel” hormoon. Maar toch zegt ze ook deze fietsdagen voor het
eerst niet voortdurend aan voedsel te denken. Het gaat de goede kant op, zeg
ik. Dit is de eerste fietsdag langs de officiele eerste wereldoorlogroute. Die
ligt er piekfijn bij. Overal kleine monumentjes, duidelijke borden en kleine
musea. Onze eerste stop is in Diksmuide bij het beroemde 50 meter hoge
IJzerkruis, plaats van handeling van de IJzerbedevaarten. Op affiches staat dat
o.a. Fairport Convention optreedt dit weekend. Daar had Hanneke bij moeten
zijn! Hoewel we de van boven naar beneden af te werken tentoonstelling over
zowel de loopgravenstrijd in West Vlaanderen als de geschiedenis van het
opkomend Vlaamse bewustzijn allebei al een keergezien hebben, aanschouwen we hem
als was het de eerste keer. DE barre strijd vanuit de loopgraven wordt op
allerlei manier zeer aanschouwelijk gemaakt, tot en met het snuiven van chloor
en mosterdgas toe. Het Mesdag-achtige panorama dat in vogelvluchtperspektief
een sfeer beeld geeft van de met duizende kraters gevulde omgeving van de IJzer
is indrukwekkend. De strijd daarna tussen de Nedeerlandstalige Vlamingen en de
Franstalige Walen lopen we deze keer snel door. De laatste 30 kilomter naar
Ieper gaan zeer gezwind . ik moet af een tandje bijzetten om Nien te kunnen
bijhouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten